Crtd 15-08-03 Lastedit 15-10-15

LINUX
Independence!

Beyond the barbed wire the grass always looks greener, surely to cows. Thus, like the rest of my herd, that of MicroSoft Windows users, I always gaze further down to Linux, where XXXX

Zo zie ik net als de rest in mijn kudde, de MS-Windows gebruikers, altijd een eindje verderop Linux, waar een versie alstie na jaren eindelijk werkt zoals beoogd niet meteen vervangen wordt door experimentele shit vol bugs, of iets "nieuws" waarin niets nieuw is behalve dat de knoppen verstopt zijn op andere plekken zodat je weer een maand bezig bent voor je weer vlot kunt werken. Bedrijven gaan nu nog steeds niet hoger dan Windows 7 omdat deskundigen weten dat uitvoering van taken door personeel op latere versies langer duurt. En zo was het tien jaar lang met 97, en dito met XP terwijl de fans voor de ene na de andere nieuwe versie 's nachts al hun matje bij de outlet uitrolden. Windows hoeveel? Windows faldera. En om te stoppen druk op Start. Yakyakyakyak.

In Linux zal ook wel veel shit zitten, maar die is tenminste niet speciaal gemaakt voor de klant. Linux heeft geen "Bill". MicroSoft heeft die natuurlijk eigenlijk ook niet, weet ik, weet ik, maar bij wijze van spreken, want dat doen ze zelf toch ook graag. Als hij dood gaat komt er een dikker boek vol met meer onbenulligheden dan dat over Steve Jobs. En dat Bill al aan zijn heiligverklaring werkt door met zijn vrouw Belinda van mijn geld de zwartjes helpen, wel, dat maakt het voor mij bepaald niet beter: die zwartjes worden er alleen maar slechter van als je ze steeds maar helpt.

En ik werk nooit, dus ik heb tijd. En je bent toch wel nieuwsgierig. Ik keek er een flinke tijd geleden al eens naar en ik schrok me dood. Niets leek vanzelf te gaan. Alles zelf instellen. Tot je internet aansluiting toe. Codes die je wel kent van Windows, maar die Windows zelf automatisch invult.

Nee, toch maar niet. Het leek toen nog een full time hobby. Ik had toch ook nog een paar andere. Dan maar Windows.

Maar Cas, die net als ik nooit hoeft te werken en als hij even niet computert zit te mijmeren over wat je nog allemaal meer zou kunnen computeren, kreeg ook genoeg van dat eeuwige gezeik van Windows. En zag net als ik ook het zwerk drijven: Windows is bezig je de cloud in te dwingen (je werk, of althans een voor nieuwsgierigen interessante samenvatting van je werk ergens op een MicroSoft-server te bewaren), en wil natuurlijk het liefst zo snel mogelijk op abonnement gaan werken. Spionagegegevens verkopen en subscriptions innen. Kassa!

Cas ging.

Linux.

Tevreden zag ik hem gaan. Want ik wist: als Cas de baan door het oerwoud kapt, loop ik er zo achteraan. 

Eerst maar eens van mijn oude laptop een Linux oefenPC maken.

"Cas hoe doe je dat?" vroeg ik Juni 2015.

"O gewoon zo".

Even later was mijn oude reserve laptop een lege Linux PC. Linux MINT. Groen. Ja, groen.

... Juni 2015, mijn oude laptop (links) geleegd, geformatteerd en getooid met Linux MINT, Cas (schermen midden en rechts) had de weg gebaand ...

Een lege Linux PC. Dat is een heeeele lege PC. Want Linux heeft heel weinig capaciteit nodig. Die peperdure moderne beulen van laptops heb je alleen nodig voor Windows. Zo'n oude laptop waar Windows-faldera zo lekker traag op draait kan qua capaciteit met Linux nog decennia flitsend mee.

Maar een oefenPC, dat werkt niet bij zo iemand als ik. Mijn leven moet er vanaf hangen anders ligt het in een hoek. Dus twee maanden later, eind Augustus, besloot ik dat ik de keus had tussen springen of als oude lul met Bill Gates van achter de geraniums de wereld blijven bekoekeloeren.

Ik maakte een mooie backup en ging naar Cas.

"Cas kun je me nog eens helpen met het zelfde maar nu op mijn echte laptop? Ik ben alles weer vergeten."

Dat kon Cas.

En ik sprong.

Nu was mijn splinternieuwe laptop #1 ineens een machine geworden met allemaal kleine dingetjes er in, bijvoorbeeld een SSD (Solid State Disk), een HDD (High Density Disk) van een terabyte, een geheugenkaart, een processor, een geluidskaart, een videokaart, een bluetooth radio, een Wifi radio, enkele USB stopcontacten van verschillende USB versies, noem maar op. Zou Cas weten hoe je die weer netjes met elkaar moet laten praten?

Cas wist het inmiddels al een tijdje. Door stug volhouden. En veel Googelen. En hij deed het voor dus nu weet ik het ook: gelukkig zorgt Windows lang niet overal voor. Gooi je Windows er af dan zit er nog de BIOS van de fabriek op. Daarmee wordt het verkeer tussen alle printplaatjes en dingseltjes geregeld. Bovendien kwam even later Linux MINT er bij mij op en daarmee regelde Cas bijvoorbeeld dat SSD en HDD zo lekker met elkaar gingen praten dat de boel veel sneller ging starten en stoppen, gegevens ophalen en wegschrijven dan onder de geveegde Windows 7!

Als je hiermee bezig bent lukt er van alles eerst niet. Pas na de zoveelste keer. Dit proberen dat proberen. Evenveel shit als Windows? Zelfs als dat zo is - maar ik denk het niet - is deze shit beter te verdragen: het is niet de met opzet door gewiekste zakenlieden uit winstoogmerk voor je neus gescheten Windows-shit, maar het falen van goedwillende medemensen. Normaal geloof ik niet in de goedwillendheid van de mens. Dat is ook alweer een voordeel van Linux. Want als je sommige mensen ineens toch wel vindt meevallen, dan val je immers zelf misschien onverwacht ook wel een beetje mee!

 
... Ontsnapt! Dat MicroSoft stickertje kan er nu dus ook wel af ...

Nou moet je niet denken dat een MicroSoft backup van je werkfiles zo maar even heen en weer kan tussen een Windows Computer en een Linux computer. Dat zou al te gemakkelijk zijn. Maar terug hoefde toch niet: ik had immers geen Windows computer meer! Men verbrande zijn schepen achter zich.

Behalve natuurlijk die Windows EHD met de laatste Windows backup er op waar je hoopt na zometeen nooit meer in hoeven kijken. Want nu schrijven we die backup van zijn fat-geformatteerde schijf naar een ext1-geformatteerde schijf. Dat kan alleen in Linux, want in Windows kan dat niet. MicroSoft kan het in eigen bedrijf wel, want zelf werken ze daar met Linux. Dat is nu eenmaal veel handiger voor wie het kan. Een Windows-faldera-zoveel wordt door MicroSoft onder Linux in elkaar geflanst.

Door de commerciele noodzaak al die belemmeringen voor de klant te maken (ze noemen het natuurlijk "security") wordt Windows ingewikkeld, arbeidsintensief en duur. Een vicieuze cirkel. De klant, die er mee op het weiland "betaald parkeren" gehouden moet worden, betaalt natuurlijk zelf de kosten van zijn hekwerk. Daardoor wil hij er nog liever uit. Dus moet het hek weer verbeterd. Maar dat moeten die klanten weer betalen. Enz.

Maar allemaal heel goed voor de wereldeconomie. Kun je van Linux niet zeggen. Beetje voor niks zitten zwoegen op software die je leuk vindt en dat gratis in de "komjoenetie" verspreiden ... potverteren! En schade toebrengen aan het bedrijfsresultaat van steunpilaren van de economie als MicroSoft! Dat keurig van de miljarden die het zijn klanten afperst belasting betaalt om de heilige oorlogen tegen de Arabieren mee te voeren en dan netjes internetdata levert over eenieder die daar bezwaar tegen heeft!

Heb je wel eens iets geprobeerd te doen in Windows dat je heel makkelijk leek maar toch steeds maar niet lukte? Dat is meestal werkelijk iets heel eenvoudigs. Maar als ze bij MicroSoft niet willen dat een Windows-gebruiker dat kan, en dan gaat er een heel team aan de gang om - onder Linux - een blokkade te programmeren. En die krijg je dan binnen. Dat heet dan natuurlijk een "Important Windows Security Update". Gratis! Maar bij de volgende Windows-versie betaal je het toch.

Appel fans: Steve Jobs en zijn apostelen verkopen daarenboven óók nog hun verplichte kastje om daar tweederangskwaliteit componenten in te kunnen gebruiken. Alle reparateurs weten het maar die gaan hun klanten natuurlijk niet vertellen met welke computers je nooit reparaties hebt (met DELL, onder de huidige eigenaar).

En daar ging ik dan. Het oerwoud in. Linux MINT kon inmiddels al mijn werkfiles zien, want we hadden mijn hele externe backup schijf gecopieerd naar een andere, door Linux als ext1 geformatteerde externe harde schijf, en zo die backup weer in mijn laptop onder Linux MINT gezet.

Daar was ik weer! Maar het waren nog steeds files van Windows of van programma's die voor Windows zijn geschreven (MS Office, Adobe, GPSnavigatiefiles voor navigatieprogrammaas geschreven voor Windows, enz. enz.). Die zijn in principe onder Linux onleesbaar. Hoe nu?

Ik was hier nooit aan begonnen als ik niet had geweten dat, sinds ik de vorige keer, als vermeld, met schrik van een overgang naar Linux afzag, de Linux Ubuntu tak grote vooruitgang gemaakt met de introductie van MINT (inmiddels versie 17 zoveel, maar van versies hoeft je bij Linux niet zo te schrikken, een versieverhoging is niet meer dan het stroomlijnen van de patches - kleine correcties en verbeteringen - van de laatste tijd). Cas wist van MINT, want die had het Linux Ubuntu oerwoud verkend (Ubuntu betekent, zeer toepasselijk, tijd naar de Afrikaanse opvatting) en voor MINT gekozen. Zo kan MINT's LibreOffice heel veel MSOffice file-types lezen en converteren met een simpel "save as". Tot spreadsheets aan toe. Ook voor spullen van dat andere vreselijke bedrijf, Adobe, heeft Linux MINT programma's waarmee je de meeste dingen kunt lezen en veranderen: pdf's, plaatjes (Photosjoppen dat noem ik sinds Linux GIMPen) en dergelijke.

Maar daarmee was ik nog lang niet opnieuw gewoon aan het werk. Taaie weerstand boden vooral MS Access databases, en Outlook (email en contact folders). En een Linux MINT web editor die kan wat MicroSoft Expression Web, zoiets Googelde ik ook nog maar steeds niet.

Hoe verder? Alle activiteiten des levens uitstellen tot ze onder Linux MINT zouden werken? Cas wist, goddank, goddank, iets beters: de Virtual Machine.

... Linux MINT met als LINUX-programma ... Windows! ...

De virtual machine is een Linux programma dat andere operating systems kan draaien, waaronder bijvoorbeeld ... Windows ... en dan kan Windows dus onder Linux bijvoorbeeld Outlook starten waarmee ik precies kan emailen alsof ik nog steeds Windows gebruik. Hoe Windows het voor elkaar heeft gekregen weet ik niet, maar je moet je betalingsbewijs voor je eigen Windows tijdens de installatie op LINUX toch nog even laten zien: de zogenaamde key van vijf keer vijf letters en cijfers. Maar die had ik nog. Verder zijn ze daar ineens poeslief tegen je want ze willen graag dat bijvoorbeeld die Linux GIMPers van hun mooie gratis alternatief voor Adobe PhotoShop een Windows-versie maken en die moeten ze dan toch op een virtuele Windows machine testen! En ja, er is inderdaad een GIMP voor Windows, kan MicroSoft inmiddels trots roepen.

Als ik toch bezig was, zei Cas, moest ik daar ook maar een virtuele LINUX zetten, voor het testen van acties met crash risico. Crasht er alleen een virtuele computer. Zet je met de echte weer een verse virtuele neer. "O. Zo gaan we het in het echt dus niet doen".

Voor de Windows-vloer heb ik dat saharakleurige tapijtje gekozen. Daarop ligt - in het plaatje boven - Windows Explorer. Maar die heeft geen werkfiles van mij meer. Dus die ziet van mijn spullen niets. Hoe nu? Windows moet als hij een taak heeft wel mijn files kunnen zien, maar die staan in NEMO, de "windows explorer" van Linux (plaatje hierboven het raampje links).

Cas wist hoe de virtuele Windows als gastarbeider mijn Linux werkfiles kon opvragen en weer wegschrijven: de virtuele Windows moet op het netwerk van mijn computer en dan ziet hij alles wat daar staat dus ook ... mijn werkfiles. Niet op zoiets als "local disk schijf C:" maar op "Shared Folders (\\vmware-host), schijf Z:" . Ja ja, die Cas. En hij "doet het allemaal speciaal voor mij", grapt hij wel eens.

... zeg maar welk scherm je naar voren wilt hebben. Negen Linux MINT workspaces (je mag zelf weten hoeveel je maakt)...

Omdat je zo enorm veel capaciteit over hebt mogen er veel dingen tegelijk open blijven staan in Linux MINT. Dan wil je in die berg open windows (ja, Linux heeft ook windows ... , windows zijn, het is niet te ontkennen, bedacht door de Apple-jongens), dan wil je in die berg open windows orde scheppen. Dat weten ze daar bij MINT, dus dat is mogelijk gemaakt: ze hebben workspaces, een soort sub-desktops waar je dingen bij elkaar kunt zetten en waar je de rest niet ziet. Het overzichtsscherm van die workspaces zie je boven. Ik gebruik de randschermen voor vaste onderwerpen en het midden voor de rest. Linksonder muziek (bladmuziek en repertoirelijsten jazz, Spotify en VLC, de mediaspeler die mijn locale muziekfiles kan spelen). Midden boven staat de agenda, kluslijstjes, email. Rechtsboven relativiteitstheorie (binnenkort in dit theater), rechtsonder noem ik de "Windows-Corner", een Linux Workspace waarin ik de virtuele Windows-computer draai.

Wil je een venster op een andere werkvloer gebruiken dan kun je hem in het overzichtsscherm naar zo'n ander minischermpje overslepen met je muis.

Als je die saharavloer van de Windows-corner rechtsonder helaas even op moet is dat een kleine moeite. Je wilt het natuurlijk overbodig maken, maar zo is het in plaats van ergernis meer een sport geworden.

Waarmee de opstelling gereed is voor het buiten gevecht stellen van de laatste pockets of resistance van MicroSoft.

MicroSoft Acces: geleegd maar niet geveegd

Je kunt niet zomaar software killen. Het heeft werkfiles, oftewel data van jou in gijzeling. Die moeten er eerst ongedeerd uit. En dat is bij zo'n kidnapping niet altijd eenvoudig. Een database table exporteren van Access weg uit Microsoft  gaat niet. Maar je kunt er een Microsoft spreadsheet van maken en die kan er wel uit: Linux LibreOffice kan zo'n ding zelfs rechtstreeks lezen. Maar ... niet als hij heel groot is en ook niet als je nummers erin hebt die beginnen met een nul die er echt moet blijven staan, want die beginnullen worden automatisch uitgeveegd.  En dat had ik allebei ... Zo leek het erop dat mijn databases niet uit de Windows-corner zouden kunnen. Want met de hand overtypen is onwerkbaar (en zou zelfs als ik van werken had gehouden nog ver beneden mijn waardigheid zijn geweest). Dus zouden mijn databases daar, met hun gijzelnemer Windows, tot in lengte van dagen in mijn hermetische omsingeling blijven. In een echte gijzelingszaak moeten ze dan telkens om eten blijven vragen. Hier niet. Dat virtuele Windows heeft alle tijd daarbinnen. Hoe nu?

Cas deed niet mee. Dit was te ver van zijn eigen hobbies, maar hij ontdekte wel dat er er inmiddels een LibreOffice 5 was. Wij hadden nog 4. Die 5-versie bleek grotere spreadsheets aan te kunnen en je kunt hem ook zo instellen dat in een met een nul beginnend nummer die nul blijft staan zodat jij en je queries kunnen blijven zoeken en sorteren zoals jullie gewend zijn. Kennelijk waren dus mijn twee problemen de jongens en meisjes van LibreOffice al een tijdje geleden ook opgevallen. En van zo'n LibreOffice Spreadsheet kun je (in versie 5) zelfs een database tabel maken als hij 11000 records heeft, zoals mijn grootste, opgebouwd en doorgeconverteerd vanuit de tijden (zo'n 35 jaar geleden?) van dBase II!

Gijzelaars vrij.

MicroSoft Access niet geveegd: iemand zal je ooit maar eens een Access-database geven die je kunt gebruiken!

Nou dan moet je nog het programma LibreOffice Base leren, want dat gaat wat anders dan MicroSoft Access. Eén probleem (met indexeren en editen in query views) was niet te Googelen, maar in een Linux discussion group kwam na drie dagen op mijn vraag het perfecte antwoord van iemand, waar nu dus iedereen in mijn Linux komjoenetie tot in lengte van dagen van kan meegenieten.

... Het euthanaseren van MicroSoft Access leverde wél enkele verbrande pizzaas op ...

MicroSoft Outlook (gevriesdroogd)

Email en contacten-archieven in MicroSoft Outlook ("pst" files) zijn grondig onleesbaar gemaakt voor alles wat geen MicroSoft is. Maar hier is toch meer service voor wie ze wil exporteren. Zo had ik toch vrij snel een versie van mijn contacten die algemeen leesbaar is. Dat gaf mij de moed om ook het email archief (15 jaar) te exporteren. En ja ... LibreOffice 5 bleek bereid het archief te lezen als een (23 MegaBite!!) CSV-file (text met scheidingstekens zodat in kolommen, met titels, gelezen kan worden). Het vak "message" heeft dan vaak onwijs veel tekens, althans voor een spreadsheet-cel, maar de stack overflow die ik verwachtte ... bleef uit. In die kolom met de inhoud van de mails was de celcapaciteit kennelijk automatisch groter gemaakt of zoiets weet ik veel. Vraag niet hoe het kan maar profiteer er van.

Maar ... Outlook bleek het niet nodig te vinden de datum van de emails mee te exporteren. Waar hebben gebruikers die data nou voor nodig, zal men bij MicroSoft gedacht hebben. Dus voor het onwaarschijnlijke geval dat ik die ooit eens een keer voor een bepaald geval wil weten moet ik eeuwig Outlook en de Outlook-versie van mijn email-archief bewaren. Dus dat noem ik dan maar: gevriesdroogd.

MicroSoft Expression Web: te goed!

Bleef over, als laatste! Het bewerken van mijn web site. Dat doe ik met MicroSoft Expression Web (MEW). Nou, de leesbaarheid van mijn web-files is natuurlijk geen probleem: het is html. Dat kan zo'n beetje ieder programma lezen.

Maar MEW is een MicroSoft Windows-programma. Dat kun je niet in Linux installeren. Zou er iets MEW-achtigs voor Linux zijn? Het antwoord blijkt te zijn: nee!

Want MEW laat je bijtikken en corrigeren in een pagina die er bijna precies zo uitziet als straks iemand ziet die hem Googelt (dat heet WYSIWYG: What You See Is What You Get). Dat scheelt hoofdbrekens over hoe codes (bijvoorbeeld: "nieuwe regel", "grotere letter", "punten nummeren") uitpakken in het zichtbare resultaat. Kun je je kop bij het onderwerp houden. Nou, er zijn al heel weinig Linux web editors die dat foutloos kunnen.

Dan: heb je MEW op je Windows-PC dan kun je in Microsoft Internet Explorer door je eigen web fietsen en zie je een fout dan kun je klikken op "edit in Microsoft Expression Web". Hatsee! En MEW pakt dan niet alleen die pagina maar de hele website waar de pagina in staat. Ach, zelf de web editor op het bijbehorende web starten en dan met edit/paste, en desnoods in de paste spaties door %20'jes vervangen en de slashes achterover zetten duurt 20 seconden i.p.v. 0,2 maar evenzogoed irritant als het even moet en je wilt snel terug naar waar je eigenlijk mee bezig was.

Maar dat is allemaal op geen stukken na het ergste. MEW houdt zelf files bij met lijstjes van welke pagina van je website een link heeft naar een andere pagina van je website. Verander je de naam van een pagina, of zet je hem in een andere folder dan moeten tientallen links op andere paginaas herschreven worden, anders blijven die linken naar paginaas die niet meer bestaan omdat de naam is veranderd ("broken links" heet dat). MEW vraagt of je die links heel wilt houden en klik je ja dat doet hij dat: hernoemt in alle paginaas met een link naar de hernoemde pagina de link. Mijn website heeft 6000 paginaas en 75000 hyperlinks. Handmatig na een hernoeming de links naar de hernoemde file vinden en herschrijven zou gemiddeld een stuk of 5 mandagen per keer kosten. In de wereld van web editor-vergelijking heb ik voor deze procedure van bijhouden en updaten niet eens een eenduidige term gevonden! Ja, ik kan het zelf ook bijna niet geloven. Maar het lijkt waar: MicroSoft Expression Web is uniek in zijn soort en onvervangbaar. Nou dan is dat zo. Tenslotte was hij toch ook niet dom, die Bill.

Die Bill. Hij zal dus zijn Windows-corner in mijn Linux MINT houden. Verdiend! De Linux-hobbyisten doen hem zijn MEW niet na! Maar Bill's MEW leest de bronversie van mijn web site in mijn Linux file-systeem. In het file-systeem van mijn virtuele WindowsPC staat niets van mijzelf.. Het gevriesdroogde Outlook-archief ook niet. Windows komt alleen op afroep klusjes bij mij doen. Nou ja "alleen" ... web klusjes zijn er bij mij voortdurend de hele dag, dus als ik niet slaap staat die virtuele Windows machine standby, laat ik eerlijk zijn. Bij mijn files staat er één die in heel Linux niet gelezen kan worden: mijn gevriesdroogde Outlook email archief. Zoek ik in mijn nieuwe geconverteerde email archief en vind ik óóit, óóit, iets waarvan ik per se de datum wil weten, dan moet ik naar de Windows corner, Outlook starten, met Outlook in het mijn Linux file systeem de Windows-file archive.pst opvragen en zo die oude email opzoeken en de datum aflezen. Hoop dat ik me dat tegen die tijd nog herinner.

Nou ja.

Zo.

Linux.

Wie doet me wat!