Created 04-10-06
Last edited 16-12-17

Father P. Gerard Picavet s.s.t.t.

Beste vrienden,

Father P.Gerard Picavet s.s.t.t. is verreweg mijn beste vriend in Jinja. Ik woon op zijn compound, 150 m van de Nijl aan de Nijlstraat (Kiira Rd.).  Hij heeft mij zeer veel geleerd over hoe de dingen gaan in Afrika. Hij heeft een rijk heden en verleden van gewichtige functies in het Jinjajenese leven, getuige ook een muur vol fraaie herinneringsplaquettes, bij zijn afscheid  in dankbaarheid uitgereikt door een keur van organisaties, van Tasso via het Gemeenteziekenhuis tot de Gemeenteraad van Jinja: oorkonde van waardering voor zijn rol in de ontwikkeling van de stad. Hij heeft namelijk een kerk in n van de chicste straten (jaja!!) van het centrum gebouwd, het Nkabi Centre. Hier rechts staat hij te glimmen van plezier in de plassen op het beton, het dak was toen nog niet helemaal dicht maar er was, zie de vlaggetjes, al gefeest. Dit is inmiddels helemaal af, fantastisch mooi en verzorgd, zonder meer het chicste gebouw van Jinja. De absolute top op dit moment. Het is pico bello in orde, met een caf restaurant bij wijze van kerkportaal aan de straat met verkoop van boeken over geloof, ziektebestrijding en wilde dieren, een Coca Cola koelkast en verzorgde warme lunches voor een redelijke prijs (een euro), iets meer dan in de krotjes rond de markt, maar dan heb je ook wat.
Hetzelfde geldt voor zijn eigen huis, door mij "het kasteel" genoemd, mede ook wegens Picavets interesse in eigen afkomst van Franse adel en zijn zeer positieve houding tegenover het koningshuis der Nederlanden, en niet in de laatste plaats vanwege zijn aanhoudende plannen de tuinmuur aan de voorzijde geheel achterom door te trekken zodat een zonder meer verdedigbare plaats ontstaat.

Picavets weder- en wetenswaardigheden houd ik bij op de pagina. Kortom, op mijn compound heb ik dagelijks informele gesprekjes met de crme de la crme van de Jinjajenese society, in het bijzonder natuurlijk Gerard zelf, en getuige het zeer lage Postbus nummer 77 dat ik onlangs van de directrice van het postkantoor persoonlijk ontving op zijn voorspraak, begint dit nu ook op mijn eigen persoontje af te stralen.

Om even aan te geven hoe Picavet op doortastende wijze in Jinja de top bereikte zal ik alvast even verhalen hoe het gisteren de eigenaar van een kip verging, die zich (de kip dan) tijdens Picavets Nederlandse verblijf op onze compound had gewaagd en smakelijk door Scoopie was verorberd.
De man was gekomen voor schadevergoeding bij Richard. De eigenaar, zei Richard, was momenteel niet beschikbaar.
Op de dag van Picavets terugkeer diende de man zich in hoopvolle bars opgeblazen toestand aan.
Picavet, zo verhaalde hij ons, had een document laten zien waaruit bleek dat het houden van kippen in de stad niet was toegestaan, en een ander document, namelijk zijn licentie voor het houden van een hond. Vervolgens had hij de man vriendelijk in vertrouwen genomen en hem fluisterend aangeraden zijn kippen zo snel mogelijk naar het platteland te brengen, want - en dit is een oud thema waar Picavet regelmatig op hamert: kippen horen niet in de stad. Trouwens, geiten ook niet. Scoop heeft ook al eens een hele geit neergelegd. Picavet had ook toen zijn poot stijf gehouden en niets betaald. De stad, die is immers voor de honden.
De kippenman keek zeer beteuterd. Op weg naar buiten had Picavet hem uit medelijden (dus niet omdat zulks bars was geist), 2000 USh meegegeven. Daar was hij zeer verguld mee geweest.

Wat ik hier weer van leer is dat compassie met de getroffen medemens pas in werking kan treden als iemand zielig is. Zo kwam de kippenman niet binnen. Die dacht hier even met een grote bek een goede slag te kunnen slaan. Geheel ongeschikt voor een moreel coulante behandeling. Ja dan moet je toch eerst de omstandigheden scheppen waarin je de Christelijke naastenliefde kunt toepassen. En precies dat is nou net n Picavets vele sterke punten.

Ik weet heel toevallig via via dat de positie van Picavet in deze niet altijd zo superieur is geweest. De eerste keer dat Scoop een kip greep had hij natuurlijk al een degelijke hondenlicentie, maar toen was de zaak officieel voor de LC1 (het buurtcomit) kwam hadden de eigenaresse van de kip en die van de hond beiden een boete gekregen en de LC1 was handenwringend met de opbrengst naar de kroeg gegaan. Zoiets echter overkomt een man als Picavet maar n maal. Drie dagen later had hij voor een luttel bedrag een kloek document van de burgemeester dat het houden van kippen, geiten en ander landbouwvee in de stad zonder licentie op een boete van 50.000 USh niet is toegestaan.  Kijk. Zo pakt Picavet zoiets aan. De stad is voor de honden. Vee houdende buurtgenoten wordt nu met de brief van de burgemeester in de aanslag toegefluisterd dat Picavet ze zal matsen en ze niet aan de gemeente zal verraden, maar het exposeren van al dat vee aan Scoopie is absoluut voor eigen risico, en eigenlijk is het het beste om het de stad uit te brengen. Want geiten, kippen, varkens, dat hoort allemaal niet in de stad.  

"En zeker niet in deze chique buurt, dit is een beetje een posj buurt en hier horen geen geiten", zoals mijn goede vriend Father P.Gerard Picavet s.s.t.t. mij persoonlijk heeft verzekerd.