Lingeblog Home

Previous

Next

Deutsch

Crt  170807 Lastedit 20-12-27

Frankenland
Met Roland

... Roland ...

Roland, mijn markante voormalige havenmeester in Uganda, vlak na de Tweede Wereldoorlog nog matroos op een Estse zeilvrachtboot, vervolgens in de top van het Duitse  amateurboksen, 45 jaar geleden alleen in een jeep naar Uganda, in 1967 bokskampioen van Uganda, levert daar elektrisch gereedschap, rijdt nog steeds motor, zie eerdere blogs met Roland) is jarig. Hij wordt 81. Dat wordt eerst met vrouw, kinderen, kleinkinderen in zijn Duitse thuis (Falkenstein op de helling van de Taunus vlak ten Noorden van Frankfurt) gevierd met veel Kaffee und Kuchen. Maar Zaterdag nog eens. In zijn Halle. Een garage-achtig gebouw, maar er kunnen wel 20 autoos in. Vlakbij in Erlensee. Dat is 50 km. Dat vinden Duitsers vlakbij. Roland's golfbaan is 120 km. Ook vlakbij. Hier heerst een ander afstandsbesef. Vaak rijden ze ook 230 op de Autobahn. Ben je er immers zo. Roland rijdt rustig. Hij houdt het bij 180.

... de Halle, rechts mijn Kangoo microcamper ...

...  Roland's Halle ziet er niet helemaal uit als de typische Duitse garage ...

... twee motorfietsen, de derde staat hiernaast ...

Roland's "Halle" ziet er niet helemaal uit als de typische Duitse garage. Er zijn drie garagedeuren. Het ding is 30 meter diep. Achter de linker deur is een ruimte met Afrikaanse jachttrofeeen. Ook boksherinneringen: fotoos, springtouwen en zijn laatse handschoenen. Maar, ook belangrijk in Roland's life style, twee motoren bedekt met Ugandese vlaggen. En een hoek met tafel met grote TV. In de grote ruimte daarnaast staat zijn "Wohnmobil", met dichte aanhanger voor twee motoren, zijn derde motorfiets en een rubberboot. En zijn werkbank met gereedschap. Roken is er toegestaan. Roland rookt natuurlijk, zoals als iedereen die zich geen "Blödsinn" laat aanpraten ("Blödsinn" hoor je veel in gesprekken met Roland, waarna ik ontdekte dat ik ook al jaren dagelijks vaak het stempel "flauwekul" gebruik). Alcoholische verversingen van allerlei aard staan er, zo nodig gekoeld, gereed. Wij gaan tevreden naar bed. Roland in zijn "Wohnmobil", ik in mijn onvolprezen microcamper.

... verzorgd door Roland's vriend Carl ... 

... gerieflijke hoek met grote tafel en TV. Gekoelde alcoholische verversingen staan voortdurend gereed ...

... Wohnmobil, dichte aanhangwagen voor twee motorfietsen, de derde motorfiets, een rubberboot, werkbank met gereedschap, binnenkort een hefbrug, helemaal achterin komen nog een slaapkamer en een badkamer ... 
... boksherinneringen: fotoos, springtouwen, zijn laatste handschoenen ...  

... nr. 4 van links Roland, daarnaast niet Mohammed Ali maar zijn vriend Carl. Karl Heinz moet er ook op staan maar ik weet niet wie het is ...

Vandaar is het even door naar Nürnberg, nog een dikke 200 km, want daar heeft iemand goedkope autobruggen te koop, en wat is een man met zo'n garage zonder autobrug? Dat kan natuurlijk niet! Maar dat is tevens aanleiding voor restaurantbezoek, een hotelkamer en de volgende dag een toeristische rondgang door de stad. We zijn in Frankenland en de "Frankenweine" blijken klasse. Vooral de wit kan zonder meer op tegen de betere Pinot Gris of droge superfransoos. Restaurants hebben vaak een eigen wijnboer als leverancier. Een Schweineschulter geserveerd in Lederhosen (meteen voor morgen gevraagd waar die te koop zijn: "Wirkes beim Opernhaus") en licht wankelend de lift van het Burghotel in.

.... Roland met ons Burghotel op de achtergrond ...

... Wirkes beim Opernhaus heeft een half voetbalveld traditionele Zuidduitse kleding te koop met een deskundige adviseuse die "bij uitzondering" met ons op de foto wilde ...

Natuurlijk begrepen ze bij Wirkes dat ik alles meteen aan wilde houden. Mijn eigen kleren gingen in de winkeltas. Prompt vroegen buiten enkele charmante toeristes uit Litauen mij op hun foto, mijn waarschuwing dat ik Nederlander ben mocht niet baten. De uitbater van ons eerstvolgende terras zag mij een sigaar roken en kwam mij een uitstekende handgemaakte Hondurese longfiller aanbieden, nee, nee, zei hij, voor niets. Hoewel ik voor het Germaans museum gewoon moest betalen begreep ik dat mijn karrière in Nürnberg nu onstuitbaar op gang was gekomen.

....  Cultureel is het tussen  Frankenland en Het Koninkrijk der Nederlanden zeker geen éénrichtingsverkeer....

Cultureel is het tussen  Frankenland en het Konkrijk der Nederlanden zeker geen éénrichtingsverkeer. Omdat men veel Leerdammer en Amsterdammer eet weet iedereen het: "dammer", dat is Hollandse kaas. Die krijgt nu konkurrentie uit Duitsland: Naturdammer. Ja Natur, niet alleen loopt men hier van oudsher bij weer en wind liefst in de blote kont, nu men is hier nu ook compleet "ökologisch" doorgeslagen. Zie je een Duitser vraag hem dan eens langzaam "ööökooo" te zeggen, luister goed en kijk naar de mond, kun je lachen Wacht men op een overstekende voetganger dan gaat de motor uit. Diesel willen ze helemaal verbieden, atoomenergie is uitbesteed aan Frankrijk. Daar staat tegenover dat men zich overal zeer trots toont "ons" met voetbal zo vaak verslagen te hebben - waar "wij" natuurlijk op onze beurt niet weinig fier op zijn. Ons malle Koninkrijkje zou immers in Duitsland een kleine deelstaat zijn, terwijl zij er laatstelijk de Oostduitsers (alleen al vier keer zo groot als ons overigens prachtige Koninkrijkje) bij mochten vragen als er weer een potje aan zat te komen. Waar dan nog bij komt dat hun voetballers naar hun coach luisteren.

Maar we moesten naar Coburg, want Roland wist daar een enorme vesting op een 400 meter hoge berg, en die was van de familie Saksen Coburg Gotha, thans het Engelse koningshuis.

...  Veste Coburg ...

... die dag lag de vesting (op bijna 500 hoogte) goed in de wolken, ook mooi  ...

Coburg baat de Engelse koninklijke familie ijverig uit, het Romantikhotel heeft een Koningin Victoria zaal enzovoort. Maar helaas was de laatste Saksen Coburg Gotha-eigenaar van de veste in de de Eerste Wereldoorlog met zijn koning Wilhelm (ook familie) te gronde gegaan, verloor zijn hertogstitel, mocht in Coburg blijven wonen, en ging natuurlijk prompt bij de Nazis voor een helaas maar tijdelijk eerherstel. Inmiddels was de burcht, die trouwens sinds 1700 al geen militaire functie meer had, toen dus al dik 200 jaar een familiehobby was, een soort privé-Duits Volendam zeg maar, sinds het titelverlies van de Nazi Hertog in spe Beiers staatsbezit. Daarboven lees je dat niet maar ja, je hebt er goede internetdekking.

Terug voor het Halle verjaarsfeest, met Roland's vriend Carl's vrouw Marion, die ook jarig was.

...  Tijdens Opa's verjaarsfeest was de garage ("Halle") het eigenlijk meer een sporthal, kleindochter Stella is Torhüter ...
... omdat Roland goed schiet eiste zij dat het krat doel was ...

... Carl (een oude bokskameraad van Roland) naast mij, zijn ook verjaarsvierende vrouw Marion boven Stella, onder het krokodillenvel ...

...  Ook in Erlensee was ik met mijn Lederhosen een groot succes ...

.... als ik zei ik deed het goed in Roland's Halle in Erlensee  met mijn Lederhosen ...

...  ik weet niet waarom men erop stond deze foto van mij te maken ...

.... Opa's bokshandschoenen kwamen van de muur, kleindochter Stella's linkse directe was heel aardig, de rechtse hoek moet nog enige aandacht hebben ...

... Roland had weinig droog meer aan zijn overhemd na ons rondje golf ...

... Heidestrasse, Bornheim, Frankfurt. Hier ging Roland's familie in 1947 op zijn 11e wonen ...

Heidestrasse, Bornheim, Frankfurt. Hier ging Roland's familie in 1947 op zijn 11e wonen. De stad nog totaal in puin. Zijn Sudetenduitse geboortedorp was Tjechisch geworden, ze kwamen uit het Tjechische concentratiekamp, vader, ambtenaar, was net op tijd gevlucht, anders was hij in dat kamp, waara Roland met de rest  van het gezin werd opgesloten, met de andere mannen doodgeschoten ... 

Dan afscheid en weer de 300 km terug naar het Koninkrijk der Nederlanden. En als je dan niet op tijd remt lig je in de Noordzee. Lederhosen uit en weer over op dat brabbeltaaltje van verbasterd Duits, dat ze je daar als geïmmigreerde Turk dwingen te leren.  Blödsinn flauwekul baloney.