Crt 160613 Lastedit 20-12-27

Cuba Vakantie
Deel een: Caraibisch zeilen

30 juni 2016. Morgen ben ik 65. Dat "morgen" ga ik 6 uur uitstellen door met Roland naar Cuba te vliegen. Maar het valt niet te voorkomen dat het 24 uur gaat duren. Of ik zou pal west moeten gaan vliegen op zo'n 50 graden noorderbreedte om 23 uur 59, naar de datumgrens en daar van 30 juni direct op 2 juli terecht te komen.

... vederlicht vertrek uit Heeg: zie mijn tas bij het achterwiel ...

Maar we gaan naar Cuba (op het Cubaanse douaneformulier kun je een box aanvinken bij: "bent u van plan porno in te voeren in Cuba?"). Terwijl ik hoorde dat wij er vaak juist heen gaan voor die dingen, althans dat je in de aankomsthal al aanbiedingen krijgt voor jeugdige vrouwelijke begeleiding. Maar dat bleek ook niet zo te zijn. Dat zou later in Havana wel anders worden, maar de trek van een 65+ primaat badend in zout zweet in de 30+ Celsius bleek toen ruimschoots onder de maat voor lichamelijke oefening.

Trouwens we hadden het veel te druk want het internet aanbod van huurjachten had ons te duur geleken en we hadden besloten op lokatie te oordelen en onderhandelen. Marina Hemmingway bij Havana, zich op internet profilerend als wat niet al, was 10% bezet, er was niets te huur. Babbelend zwervend door de haven kwam ik aan de praat met Michel (zakenman, oorspronkelijk uit Straatsburg, perfect Frans, Engels en Spaans), die vermoedde dat we beter naar Cienfuegos konden gaan, belde om dat te verifiëren en ons naar het busstation bracht voor een geklimatiseerde busrit van een dikke driehonderd kilometer.

Die Michel! Dat bleek ons beslissende contact: de Caraibische haven van Cienfuego heeft drie jachtverhuurbedrijven met zo'n 70 of tachtig jachten, bijna allemaal thuis want, werd ons nu verteld, we waren in het laagseizoen gekomen, met hitte en mogelijkheid van hurricanes. De meeste jachten waren in onderhoud en reparatie voor het komende hoogseizoen. Verhuurbedrijf #1 was te druk technisch bezig en te formeel georganiseerd om ons vriendelijk aanbod een toch stilliggend jacht voor een zacht prijsje te huren, maar belde een ander waar dat anders zou kunnen liggen. En ja, voor een, althans naar internationale maatstaven scherpe prijs kregen wij een vijfdaags contract met een zeer betaalbare capitein en dito kok/scheepsmaat. Geen verantwoordelijkheden, niet koken, boodschappen doen met lokale assistentie, iedere lezer van mijn blog over onze Aegeische zeilreis vorig jaar zal mijn opluchting voelen. 

... en het was precies dezelfde Lagoon ...

En het was precies dezelfde Lagoon als die we in de Aegeische zee hebben gebruikt. Nu ging de bemanning aan bakboord en wij aan stuurboord, ik in die hut met het noodluik, bekend van het verhaal van vorig jaar.

... er zwom nog een reden voorbij om dat luik deze keer niet te gebruiken ...

Door het noodluik zag ik nog een nieuw argument om het noodluik niet te gebruiken. Toen ik het plaatje liet zien kreeg ik te horen dat het ging om een sabalo, een flinke, maar onsmakelijke vis met veel graat.

De eerste zeildag was een tocht van 8 uur naar een lijn van kleine en hele kleine eilandjes die op een kilometer of 60 ten zuiden van Cuba ligt. We leerden meteen van de bemanning de laatste turbokreet voor groot genoegen: "apolulu": https://youtu.be/DD1K8u-Z4_c

... onze vijfdaagse zeiltocht van Cienfuegos heen en weer langs de gele lijn ...

... Yoel, onze kok, ving een dorado voor de lunch (die grijze rechthoeken heeft hij op zee niet, dat is van onze vlonder) ...

... daar gaat de dorado ...

Onze ankerplaats voor de nacht was ten westen van Cayo Guano del Este (21.661612, -81.040360),  een klein eilandje vanwaar schepen naar Cuba geleid worden over de ondiepten met een vuurtoren. Een spectaculaire onweersbui passeerde ons in het oosten. https://youtu.be/Ye1xYm5yzLw

De favoriete uitdrukking van onze kok was: "morgen wordt het nog beter", en onderdaad de volgende dag ving hij, in zijn Messi shirt, een baracuda [Youtube: Marinero Messi catches baracuda https://www.youtube.com/watch?v=S98Y7AOqGPY]

... onze Lagoon "Marlene" op Caya Largo ...

We lieten de bemanning maar varen zoals zij wilden. Dat bleek met motor, zolang zeilen niet sneller was, met de genua of het grootzeil bij waar dat kon. Zo hebben we in die vijf dagen maar een paar uur zonder motor gezeild en als ik het wel heb was zelfs dat nog op verzoek van Roland.

Maar ik greep wel de macht over het geluidssysteem. Een Lagoon heeft 2 extra speakers op het achterdek en twee op het voordek. Het leek Kapitein Mario aanvankelijk volkomen normaal de boel vol open te zetten op rap, hiphop en andere VS geluidsvervuiling van de soort die zo duidelijk laat zien waarom de mens op aarde zo snel mogelijk moet uitsterven. Mario genoot met volle teugen.

Nadat ik de boel er uit had getrokken, nou ja ik had gezegd dat hun zwaar betalende klanten alleen de zee en de vogels wilden horen, vroeg kok Yoel bij mij belet wegens een ernstige zaak: voor kapitein Mario zou het leven ondraaglijk zijn zonder negerbonk. Omdat ik uit de mimiek van Yoel begreep dat zelfmoord niet uitgesloten zou zijn, heb ik, hoewel ik dat ding prima kan zeilen, desnoods naar Rotterdam, een compromis gesloten waarbij met mijn toestemming de radio af en toe aan mocht. Ik beloofde plechtig op te letten en toestemming te geven zodra ik Mario grijs zou zien wegtrekken, wat aandacht vergt want Mario is zo zwart als roet.

Maar het is zonneklaar: wie met crew wil varen dient in zijn contract op te nemen een geen-rap-of-hiphop-clausule, of beter een bemanning-blijft-meer-dan-meter-van-radio-clausule. Gewoon wat meer betalen.

... goeie truuk van de sabalos: wees culinair onattractief en ga dan bij de steiger bedelen om de restjes ...

... deze zijn nog slimmer ...

Maar deze twee dolfijnen konden niet onder de steiger door. Daar zat een staalgril. Wel konden ze een man, als die zich plat liggend in het water stijf hield, elk tegen een voetzool duwen en hem dan rechtop boven het water balanceren als Jesus op de Rode Zee (zou dat de truuk zijn geweest?). Kapitein Mario had kennelijk de papieren want hij mocht ook, maar werd prompt meedogenloos gedumpt want de trainer maakte een beweging naar de bak waar de visbeloning in zat. Later zwom ik van buiten naar de onderwater-afrastering en waarschuwde Roland snel een foto te maken want ik verwachtte dat ze onmiddellijk zouden komen maar meteen weer verveeld weg zouden zwemmen, ik ben immers maar een academisch filosoof. Het klopte helemaal en Roland was te laat.

... een zeer heet strand bij Caya Largo ... waar ik de conch vond in het plaatje beneden...

... het volgende eiland Cayo Rico was onbewoond in het laagseizoen. De achtergebleven jonge katten en leguanen hadden er kennelijk geen moeite mee eten en water te vinden, in goede vrede ...

... een schildpad nog ver in zee op weg naar haar eierlegstrand ...

Yoel's volgende baraducavangst werd afgesnoept door een haaitje, maar ik miste het incident.

... in Cienfuegos moest ik van Yoel een fles rum kopen want dat kon op zee kreeft opleveren. En ja! (Daar denk je ook niet aan als de bareboat huurt) ...

... the old man and the sea ...

Inderdaad had ik, teleurgesteld door de snel verslechterende kwaliteit van Musil's Der Mann Ohne Eigenschaften in de tweede helft, een download gedaan van Hemingway's The Old Man and the Sea. Op mijn telefoon. Best aardig, hoewel af en toe de kitsch doorschemerde van het typische prijswinnende opstel. Het verhaal drijft op zee ten Noorden van Havana. De oude man is een Cubaan. Ik ging door met Hemingway's For Whom the Bell Tolls: een jeugdige USA burger speelt voor socialistische held in de Spaanse burgeroorlog. Het begon veelbelovend maar na 40 bladzijden ontmoet hij een meisje. Dodelijk (voor een roman dan) was dat zij gezond, beeldschoon, jong, zeer intelligent en mateloos verliefd op hem was. Op dat punt beeindigde ik voorgoed mijn lezing van Hemingway.

... alles fake behalve de Romeo y Julieta ...

Mijn trouwe lezers heeft het al lang verbaasd dat ik nog niets over sigaren heb geschreven. Nu dan: de hele weg tussen de aankomsthal en Caya Largo, ruim vijf dagen, heb ik niemand een sigaar zien roken. Behalve mijzelf: ik had drie Partagas Mille Fleurs meegenomen uit Nederland. Ik zag ze voor het eerst te koop op Marina Hemingway, het leek me een zeer oude voorraad, niet erg deskundig bewaard door een winkelbediende die mij geen sigaren leek te roken. Tegen vrijwel Europese prijzen.

Een officieel staatshotel in Cienfuegos verkocht mij een paar uit iets wat een vochtkast leek. Allemaal namaak. Eén zelfs te slecht om te roken. Tegen bijna Europese prijzen. Een ander hotel toverde een beschadigde sigaar met een Cohiba bandje tevoorschijn en een tube Romeo Y Julieta. De Cohiba zag er verder niet verdacht uit en bleek bij opsteken ... een Cohiba (Europese prijs). In de tube zat ook een echte Romeo Y Julieta, alleen een andere dan in die tube hoort te zitten. Op Caya Largo nog weer iets dergelijks, bijna Europese prijzen, alles namaak, een Punch was zelfs onrookbaar: onder het dekblad leek in paardemest gerold stro te zitten. Voor de prijs van een echte Punch in Europa. Mind you: allemaal officiele winkels onder toezicht van de regering.

... Apolulu!!! Deze "Cohiba" bleek een ... Cohiba! ...

Zo was de hete maar prachtige Caraibische zeiltocht van Roland en mij. Week twee was voor Havana. Maar dit blog is lang genoeg. Dat komt in de volgende.

Alle Cuba fotoos: https://photos.google.com/album/AF1QipMHgTzQGH_2tJGTHK_6y_qEs52mYHlAc5OrcEjM

Lingeblog Home

Previous

Next

English