Groeten van Washington Square

New York, Washington Square Hotel, 010115

Naar New York. Het dooit en mist, dus in de natuur is verder toch niets meer te beleven.

Op de highway naar New York hoop ik dat ik toch eindelijk eens een jazz-zender op de FM krijg. Maar nee. Is jazz uit in New York? Als er eens een zender een uurtje aandacht aan besteedt dan zul je het weten ook: dan krijg je chronologisch alle twintig overgebleven opnamen van de eerste veertig maten van Charlie Parkers "Ornithology" met tussendoor een vermelding van alle kroegen waar "Ornithology" helaas naar de huidige stand der kennis zonder microfoon  ten gehore is gebracht, met een oproep aan de luisteraars het bestaan van eventuele opnamen te melden. Aan het eind nog eens een samenvatting van een kwartier van bestaande en ontbrekende takes, nu niet chronologisch, maar per stad op kroeg. Ik overdrijf dit iets, maar niet veel en volgend jaar is het helemaal zover.

V��r het inleveren tank ik de huurauto af bij Amoco op JFK airport. De restroom staat bij de meeste pompen in een zeker contrast met de aanstellerige gesteriliseerde plastic handschoenen- hygi�ne in winkels en hotels, maar deze restroom is een plaatje waard. Naast de ingang tot deze tempel der defaecatie prijkt een bordje "Unisex".

In Greenwich village loop ik tevergeefs naar een hotel te zoeken maar vind de "Village Cigars" winkel met alle merken serieuze Havana sigaren waaronder wel vijf soorten van mijn favoriete Partagas. Niet eens veel duurder dan bij ons, ondanks de noodzaak de handhavers van de Cuba boycot tevreden te houden. De sigarenboer meent dat er hier geen hotels zijn. Uptown met de subway, adviseert hij.

Maar mijn Washington Square Hotel, waar ik 20 jaar geleden heb gelogeerd, bestond nog, al zijn muren en plafonds niet meer bruin, maar glanzend wit met gouden decoraties. Het meisje van de receptie, dat naar eigen zeggen twintig jaar geleden al wel rondhuppelde maar nog heel klein was, kende uit het begin van haar dienstverband nog enkele van die donkerbruine kamers. Na inspectie en belofte tot zondag te blijven krijg korting op een prachtige kamer, waar ik ook nog blijk te mogen roken, dus mijn Partagas gaat prompt in de brand. Speciaal voor de toeristen klinkt er jazz in de ontbijtzaal. New York heeft rap, en rap van de jazz afscheid genomen. Als er iemand het portier van zijn auto opent hoor je meteen rap. Rap is de echte hero�ne van New York. Al die jongens met wie het best wat had kunnen worden zitten nu met een lege blik in de ogen op een over hun baseballpet geklemde walkman naar keiharde rap te luisteren. Ze zijn er inmiddels stokdoof van, want zelfs als ze hem af hebben schreeuwen ze naar elkaar als weerbarstige ezels. De pushers van rap spelen zelf liever jazz, maar daar verdien je niet  mee. Die gaan dus na hun rap gig om een uur of drie 's nachts jazz jammen in Smalls, waar ze geen drankvergunning hebben. Zegt men, zegt men. Dus ik ga morgenavond kijken want nu ben ik met mijn jet lag gevorderd tot slaap van 23:00-08:00, wel stoer vroeg op (voor mijn doen dan) maar 's avonds laat nog geen cent waard.

Dan sla ik de van mijn moeder meegekregen Capitool Reisgids "New York", van uitgeverij van Reemst uit Houten eens op voor een eerst verkennende studie en kom daarbij al meteen een verbazend feit tegen: "Peter Minuit kocht het eiland [Manhattan] in 1626 voor $24 aan kralen van de Indianen". Dollars! Toen al! Hoewel...$24 dollar aan kralen, staat er. Dus die kralen hadden ze tevoren voor $24 gekocht. Neem ik aan. Maar hoe kom je in 1626 aan dollars? Ik klik mijn onvolprezen Encyclopedia Brittannica maar eens aan. Die zegt over dollar: "The word itself is a modified form of the Germanic word thaler, a shortened form of Joachimst(h)aler, the name of a silver coin first struck in 1519 under the direction of the count of Schlick, who had appropriated a rich silver mine discovered in St. Joachimsthal (Joachim's dale), Bohemia. These coins were current in Germany from the 16th century onward, with the various spelling modifications such as daler, dalar, daalder, and tallero."
De conclusie is dat het daalders kunnen zijn geweest. Voor Amerikaanse dollars was het nog te vroeg. Die kwamen in 1873. Zegt de Encyclopedia Brittannica. Goed. Hoe zou de Graaf van Schlick dat hebben gedaan, dat "appropriated a rich silver mine"? Want om kralen te kopen voor de Joachimstaler autochthonen moet je Thaler hebben en dan moet je eerst dus die mijn hebben. Ik denk dat de Graaf en ons Petertje elkanders antwoorden daarop wel begrepen zouden hebben. Knal boem!

Wat een gelul, $24.

Met mijn eigen geld valt het erg mee. Nu de hotelkosten tot het einde bekend zijn valt uit te rekenen dat ik mijn budget nog haal als ik per dag $300  uitgeef. Dat gaan we niet doen, maar het idee is aardig. Ik blijf het spijtig vinden dat ik dat briefje "10% discount next time" dat ik twintig jaar geleden van een Indiaas restaurant in de Bronx heb gekregen niet meer kon vinden. Bij mijn laatste verhuizing meen ik het nog te hebben gezien.

Aangezien ik gewend ben mij te profileren als iemand die nooit in de VS zou willen wonen en wel voornamelijk vanwege het eten, vet en zoet, moet ik hier terdege vermelden dat ik nog geen ellende heb meegemaakt op dat gebied. Integendeel. Ik vraag die restauranthouders (meest Italianen) of ze zelf hier geboren zijn, en dat is bijna nooit zo. Maar ook de kok van The Inn On Gore Moutain, midden in de Adirondack, een vette native met het uiterlijk van onze in Engeland wereldberoemde Hollandse dartspeler, hoe heet die ook weer, kon er wat van, en toen ik eens door de achterdeur naar iemand zocht zag ik een plank met drie meter kookboeken van Thailand tot Parijs. Nee, hier zou ik moddervet kunnen worden als ik het niet al was.
Alleen zit er hier chloor in het leidingwater. In je hotelkamer wacht je gewoon tot je iets meer dorst hebt dan normaal en dan drink je het zonder problemen, maar als een goed restaurant er een pint van naast je wijnglas zet, met ijsblokjes,draait je maag wel even om. Zelfs hoog in de Adirondacks blijft men chloor in het waternet gooien. Er zal wel een wet zijn. Wetten zijn hier erg belangrijk. Denk nog maar eens aan de immigration op JFK airport