Exit Seating

rocks.jpg (11190 bytes)"Europe rocks", las ik bij de KLM counter.

Wachtend op boarding lig ik zwaar op studie, twee kantjes vol kleine lettertjes, want ik heb een baan. Ik word van New York tot Amsterdam Exit Sitter. Men heeft vastgesteld dat ik aan 18 straffe functie-eisen voldoe waaronder:

Having suffici�nt mobility, strength and dexterity to

En dan noem ik nog lang niet alles! Ik moet ook ouder zijn dan 15. Ik moet instructies betreffende noodevacuaties kunnen lezen en begrijpen! Mondeling informatie weten over te brengen aan andere passagiers, enfin ik zit straks niet voor de kat zijn viool in een lange benenstoel te pitten. Ik werk in overeenstemming met het reglement van de FAA.

Nu maar hopen dat ik in actie moet komen! Als Clark Gable met een gillende stewardess in mijn armen op een rokende vleugel! Dat zou nog eens een mooi eind zijn.

In het vliegtuig komt meteen al de eerste domper. De dames moeten bij emergency hun naaldhakken uitdoen. Wat moet ik nu met een gillende stewardess in mijn armen op een rokende vleugel...zonder naaldhakken!

Toch complimenteer ik de purser maar met de keuze van mij voor de functie. "Maintaining balance while removing obstructions", dat is immers mijn specialiteit.
De pusher werpt een verbaasde blik op mijn briefing document. Eehhh wat hier staat betekent kort gezegd "do not open the door", zegt hij.

Dank u wel, zeg ik beteuterd.

Vriendelijk doch beslist zet de purser mij zes uur later af op Schiphol.

Na het verlaten van mijn exit seat, op de rol van de Schiphol pier, vraag ik mij af wat bij de huidige stand van mijn kennis de beste one-liner over de USA zou zijn. Ik houd het bij:

Have it all, but vote against it.