010324

Ouders, Web Sites en Beren

Ouders

Bij sommige mensen gaat het leven iets anders dan verwacht. Daar ben ik zelf een voorbeeld van. Ik ben nu 50, en dat is de leeftijd waarop je je, vermoeid van het kostwinnerschap ter opvoeding van je nu volwassen kinderen voorbereidt op verdere prijzige en uitputtende bijdragen aan de overbevolking en vervuiling der aarde: de grootvaderrol. Heb je de pech dat je eigen ouders nog steeds leven dan komt daar het probleem van de verzorging, ergeniswekkende besteding van tijd en aandacht aan die nutteloze stervende oudjes, die steeds meer gaan kankeren, je als het een beetje wil niet eens meer herkennen, en natuurlijk in je vakantie dood gaan..

Godallejezusnogantoe!

Begrijperlijkerwijs behoor ik op mijn leeftijd grijs en getekend te zijn, mijn toenemende rugklachten behoren mij te dwingen het op vakanties wat rustiger aan te doen, het hoerenbezoek behoort hand over hand af te nemen, ik hoor ik inmiddels te denken dat ik weet hoe de wereld in elkaar zit en ik hoor verder onderzoek naar de vraag of ik daarin misschien ongelijk zou kunnen hebben reeds lang te hebben afgeblazen.

Maar zo niet bij mij. Niets van dat al.

Neen!

Nou ja, op de sprint ben ik niet de oude, en van een babyhuidje kan ook niet meer gesproken worden, maar op de lange afstanden zijn mijn tijden nog bevredigend, een agressieve neger bindt nog steeds tegen mij in, en ik scheer joelend met mijn paraglider langs de bergkammen. Op een studentenre�nie vroeg de dochter van een re�nist aan haar moeder: "die meneer hoort er toch niet bij h�?".

Inderdaad, dames en heren, die meneer hoort er NIET bij!!!

Dat is puur geluk. Waarom ben ik altijd mijns weegs gaan voordat een damesbuik ging bollen? Nergens in mijn leven heb ik ferm besloten geen kinderen te krijgen. Ik kreeg gewoon altijd net op tijd bonje. Puur geluk. Vraag niet hoe het kan maar profiteer ervan.

Eenvoudig valt in te zien hoe hierdoor het grootste kwaad is afgewend.

Maar geheel los daarvan is er nog meer geluk geweest.  Ouders die je naar school schoppen en naar de bijles als je onvoldoendes krijgt, geld voor sport en boeken.
En, waar ik thans mijn bejaarde ouders liefderijk zou dienen te verzorgen is thans nog het omgekeerde het geval: als ik ze bezoek zou u ze eens voor me in de keuken moeten zien staan sappelen. Niets is mooier dan heerlijk te worden verzorgd door ouders die van je houden en niet op jouw beurt als ouder de klos te zijn. En tegenwoordig kun je je dan ook nog laten vieren als iemand die werkelijk iets doet aan overbevolking, oorlog en vervuiling. Ik kan rustig een batterijtje in de kliko tossen, peanuts vergeleken bij iedereen die het tot ouderschap heeft geschopt.

Ik ben een Held, het was niet moeilijk, maar ik geniet ervan.

Het heeft een tijdje geduurd voor ik door had wat de Heer met mij voor had en ik heb zelfs menigmaal flink op Hem gescholden.

Dat verdiende Hij niet, maar hij zal het wel begrepen hebben. Tenslotte heeft Hij vast spijt zat van die merkwaardige schepping van Hem en zal Hij er toch stieken ook wel lol in hebben gehad er eentje door de mazen van Zijn net te laten glippen, dat is nog eens genade!

Voor bij wie het kwartje nog niet gevallen is: het is weer voorjaar, maar 's ochtends nog verrekte koud en donker. Laatst kon ik eens niet uitslapen. Ik moest vroeg op, ik weet niet meer waarom. Met een lekker geurig kopje koffie zie ik in de ochtendschemer de merels en duiven al weer als gekken in de weer met blaadjes en takjes in mijn ijskoude en natte tuin. Ik denk er eens aan dat dat elke dag zo gaat, niet alleen als ik er zelf eens vroeg uit moet, zoals vanochtend. Altijd. Bij iedereen. Behalve bij mij. Ik heb Vrij.

Websites

Menigeen zal niet warm of koud worden van bijgaande foto.
Maar voor mij is deze ene pagina, thans nog als testpagina, doch technisch goed werkend, op het net, het resultaat van ruim drie weken dag en nacht tikken, bellen en vloeken, zoiets als de poort van de, nou ja hemel wil ik niet zeggen, want daar lijkt het me niks, enfin bedenk zelf maar iets. 

Iedereen kent die vakjes waarin je iets kunt invullen zodat je een lijstje krijgt van het soort dingen dat je zoekt. Maar maak er zelf maar eens een. "Easy" (ik citeer de handleiding van Microsoft FrontPage).

Maar ik ben kapot. Ze kunnen mij uitwringen. Op het laatst werkte alles tot op mijn server in St. Louis toe, behalve bij mijzelf. Toen kon ik eindelijk met behulp van de werkende configuratie als norm gaan uitzoeken wat er mis was met het testplatform op mijn notebook. Die is uiteindelijk gaan werken na een volledig uitwissen en herinstalleren van mijn hele computer. Maak eens een database met een niet werkend testplatform. O, ja, en die jongens van de MicroSoft Helpdesk maar meewaring knikken, de schuld aan anderen geven en niet terugbellen. Een engel heeft mij gered. Ik had mijn centjes geteld en belde Handshake Automatiseringen. Database in een website? Dat is h����l moeilijk meneer. Nee hier zit niemand die het kan. Maar even later belden ze terug. Gregoor, die ze er hebben om plaatjes te maken voor tuinbladen, bleek er alles van te weten, zei hij zelf. Hij zou morgen langs komen. Gregoor is 20, een dunne lat van twee meter met kort, paarsgeverfd haar. Hij praat snel, maar kan toch zijn vrijwel altijd goede gedachten nog niet bijhouden. Als de computer hem niet kan bijhouden en weer eens met de zandloper op staat te ratelen trommelt hij er ongeduldig op met zijn ongeloofwaardig lange tengels. Wij wisselen al doende onze slimme truuks uit om iets sneller te doen, wat meestal neerkomt op keyboard equivalenten van muishandelingen. Terug in de browser kan ook met Backspace, zegt Gregoor.  De vooruit heeft hij nog niet gevonden. Shift Backspace? Opper ik. En ja.  
Het loopt na een uur vast maar moet volgens hem toch goed zijn. Wij branden mijn web site op een CDeetje, hij gaat thuis met zijn eigen editor op zijn eigen testplatform kijken, dan weet hij zeker dat het goed is. Terug bij zijn auto heeft hij de werkbon vergeten. "Het was ook zo gezellig". Een uur. Kost me f145,-. Maar goed dat zijn baas niet weet dat er van mij ook een 0 achter had gemogen. Hij krijgt wat software van me mee die hij goed kan gebruiken en ik zal ook wat terugkrijgen.
Dan stapt hij toch in de auto. Van de baas. Maroon-kleur. zo'n auto moet je niet nemen, zeg ik, kleurt niet bij je haar. Dat vindt Gregoor ook.

De volgende dag werkt alles. Overal behalve op mijn testplatform. Tenslotte werkt, vandaag, ook mijn testplatform.

Mijn St. Louis server is een bezoeking. Wat twee weken niet werkt, doet het van de ene dag op de andere wel. Ze zijn daar flink aan het knoeien. Als beginner kun je beter in zee met een goeie, maar die zijn duurder. Enfin, alles staat er op, alleen email verzending stottert nog. Ach, je moet bij dit soort dingen gewoon alle mogelijke shit doorgemaakt hebben om er in het vervolg bestand tegen te zijn, het is net als met de kinderziekten.  

Beren

De Moderne Europese Beschaving en De Natuur. Een boeiend onderwerp. Ik heb er al veel over geschreven en zal dat binnenkort ook eens bundelen. De kruks is dan we erg houden van de natuur, natuur dient beschermd, en onze produkten moeten natuurlijk zijn. Maar ons gedweep met de natuur stopt prompt als we de menselijke natuur gaan beschouwen. Dat een apenleider alle vrouwtjes heeft en ze opeist bij de eerste menstruatie is natuurlijk, dat de sterkste uitgekomen vogeltjes de godganselijke dag de zwakke pikken tot die uitgeput de rand van het nest niet meer vast kunnen houden en naar beneden voor de carnivoren flikkeren, dat hun ouders daar niets aan doen, dat het tussen mierenkolonies altijd vechten is als hun paden kruisen, dat discriminatie de solide basis is van het ganse dierenrijk, ja, dat is allemaal NATUURLIJK. Maar mensen? Nee, mensen doen zulke dingen ook, dat weet iedereen, maar dat HOORT niet. Als mens krijg je dan de ethische commissie, de sociaal werker, bij volharding de reclasseringsambtenaar en op weg naar perfectie het Internationale Hof van de Mensenrechten aan de deur.

En zo blijken dierenrechten en mensenrechten twee elkaar op lichtjaren kruisende grootheden te zijn. Een dier heeft het recht een dier te zijn en een mens niet. Ik persoonlijk sta op mijn rechten als zoogdier. En laat die mensenrechten maar zitten. Maar zo makkelijk is dat niet. Ik kan moeilijk tegen een agent zeggen dat ik een zoogdier ben, en dat ik ook mijn rechten heb. Bijvoorbeeld het recht mijn natuur te volgen, met alle verkrachting, moord, doodslag en snelheidovertreding van dien. Kijk maar naar de natuur...ik zie zo'n agent al kijken.

We hebben het veel over de natuur in Europa, het is ook elke dag op TV, maar er is nauwelijks meer ergens natuur. Dus die TV kan er alles over op de mouw spelden zodra dat in haar voordeel is. Dat doet ze dan ook, zo is de natuur immers.

Ik ga overmorgen naar de Pyrenee�n, vliegen met mijn parapente. In een gebied zo groot als Nederland leven daar nog zes beren. Dat vertelde ik mijn moeder. Dat had ik niet moeten doen. Even later belde mijn vader mij terug met de vraag of ik wel ergens een briefje had liggen met de abonnementen, schulden en vorderingen, en te verwittigen vrienden en bekenden. Om niet de indruk te wekken dat hij van me hield stelde hij dat anders testamentaire executie  te vermijden inspanningen zou vergen.

Ik geef toe dat ik mij onnatuurlijk gedraag: een goedbetaald zoogdier met een supermarkt om de hoek rijdt niet in zijn eentje 15 uur om aan een doekje vanuit de lucht, waar hij ten enen male niet thuishoort, een beer te zien die hij niet eens wil schieten en opeten. Heeft wel wat beters te doen. Zeker als hij op zijn vijftigste nog steeds niet gejongd heeft.

Nee, natuurlijk is mijn gedrag niet. Maar op het gebied van onnatuurlijkheid haalt het het niet bij natuurbehoud natuurlijk.