040809

Groeten van de markt

Beste vrienden,

Mijn feestgangers cadeaus zijn inmiddels aanschaft, het is geworden de Canoscan LID1520 scanner, die zijn stroom uit de laptop haalt, ik kan dus nu in de bush desnoods even een aap scannen, en de HP deskjet 5150, waarmee ik allerlei authentieke documenten kan vervaardigen om de gemiddelde Afrikaanse ambtenaar mee door de bocht te krijgen. Een beeld van de prijzen hier, gewoon in winkels, de deskjet zelfs in Jinja:

Er is inmiddels overal een ruim aanbod buitenlandse waar. In Kampala zijn enkele "shopping malls" waar je eigenlijk bijna alles kunt krijgen. Daar kun je nog overheen als je weet waar de superspecialisten zitten (denk aan gespecialiseerde electronica, zonnepanelen, trage akkuus, Havanasigaren, Becam-internetsatelliettelefoon hardware, spruitstukje Yamacrossmotor 125X 1991 waterkoeling, osso buco, goudse kaas). Maar dat vind je uiteindelijk allemaal ook, tot inline skates aan toe, en het beschikbare asfalt hier is een ideale elfsteden oefening vol ribbels en potholes. De welvaart bereikt het asfalt niet. Wij willen allemaal een dikke auto om te rijden op de wegen die er niet zijn. Dat geldt ook voor het Ugandese rijkswaterstaat en zijn aannemers: die verdelen het wegengeld priv�, kopen er dan dikke 4WD troopers voor en voegen zich scheldend op de potholes in de file. Zo denderen er onder de naam "Nijl" zeker genoeg kilowatten door Uganda naar beneden om heel Oostafrika elektrisch op te laten koken, maar de energie ambtenaren drukken het elektriciteitsgeld achterover, en kopen daarmee de de laatste bomen op ter verkoop als kozijntje of brandhout voor een kopje soep. Soms is er toch elektriciteit. Want er is een dam, en binnenkort gaat een tweede in bedrijf. Maar in de metaalbuurt hier in Jinja stelen lassers de olie uit de transformatoren, en als ze er dan mee willen gaan lassen is er ineens een week geen stroom, hetgeen natuurlijk een onverwachte teleurstelling is.  Kortom, zoals mijn vriend Bert Kerkhof en ik op geschikte momenten tegen elkaar plegen zeggen: ja, ja, de vooruitgang is niet te stuiten, en de achteruitgang ook niet....Met bovenstaande wil ik maar zeggen is dat dat dus niet alleen in Nederland geldt, maar zelfs in Uganda, hoewel dat toch een veel fatsoenlijker land is.

Met de printer heb ik al een binnenkort te openen restaurant blij gemaakt met het maken van de menukaart
(wat dacht u van de prijzen? 1� = Ush 2000):

Helaas, na een week was er alleen nog maar rijst, matoke, met naar keus kip of vis. Van mijn menukaart is nooit meer iets vernomen.

Mijn gereedschap ligt natuurlijk in de Alpen, dus hier moeten we op jacht naar nieuw. Dat is allemaal import en niet goedkoop.Voor mijn gemak heb ik maar in euro's gerekend:

Dat vind ik nog niet niks, maar met een goed slot op je gereedschapskist is het eenmalig.
Dan naar de Terugkerende Uitgaven.

Over de uitstekende en complete nieuwe golfset die mij werd aangeboden voor 350.000 Ush (� 175,-) wil ik het niet hebben. Garry, een veiligheidsman hier, kon ineens beter verdienen in Bagdad en daar golfen ze voorlopig nog niet. Maar zijn ex-vriendin vond na mijn genereuze bod van 300.000 iemand die er de prijs voor bood. Prima, ik had al clubs, een bij elkaar geraapt zootje archeologische vondsten, maar in tegenstelling tot tennissen, dat ik desnoods met mijn grootste vijand doe als hij het kan, golf ik alleen voor het gezelschap. Aangename en nuttige contacten die ik het liefst met een tot de draad versleten halve golfset over de schouder onderhoud, want men moet niet gaan denken dat ik de bekende uitkleedbare rijke muzungu ben.

Dan de dienstverlening. Het modale dagloon is ongeveer twee euro. De kapper (millimeteren): 25 eurocent. Een goede massage evenwel is toch gauw 2 euro vijftig. De wip - met condoom, het is er, althans in de steden, volgens de kranten redelijk goed ingehamerd - zit tussen de 2 en 10 euro (dat heb ik helemaal uit de tweede hand, natuurlijk, maar wie mij kent hoef ik dat niet te vertellen want die gelooft mij toch niet). Maar dan (!): ik hoor mannen klagen dat hun vrouw vijftien euro naar de kapper brengt. Dan gaat het over ingewikkelde vlechtwerken en moeizame ontkroes- en modelleerhandelingen. Inderdaad heb ik gezien dat drie tot vier dames met een mevrouw bezig waren, en die zeiden dat het vandaag nog vijf uur ging duren, en dan zou het, als ze vroeg begonnen, morgen aan het eind van de ochtend klaar zijn. Dat is dan nog steeds maar 3 euro werkloon, grof gerekend, de rest is chemicali�n en kunsthaar. Het zij duidelijk: laat je iets lassen, metselen, timmeren, dan gaat het altijd om de materiaalkosten. De benodigde arbeid is daarbij steevast een vrijwel verwaarloosbare post. Dat is even wennen: nooit iets kant en klaars kopen. Laat het maken! Kapot? Niet nieuw kopen, maar laten repareren!

Sigaren

Het zal weinigen verwonderen dat ik aan de sigaar een apart hoofdstuk wijd. De sigaar heeft een goede tijd gehad, namelijk toen de Indi�r Radj de taxfrees van de vliegvelden Entebbe, Nairobi en Dar es Salaam bestierde. Alle courante Cubanen waren voor redelijke prijzen te krijgen. Ik kreeg ze voor de taxfree prijs van onder de toonbank in een drankzaak van Radj in Kampala.
Maar Radj heeft verkocht. Aan een andere Indi�r, maar die weet de ballen van sigaren. Radj rookte ze zelf. Kijk daar heb je wat aan. Bij aankomst hier was er nog ��n Indi�r in Kampala met onbekende Cubanen "Los Statos De Luxe", die moesten 2.50 euro per stuk kosten, en dan moest je de doos van 25 nemen. Een veel te wilde gok.

Maar na een week niet roken kwam ik er weer langs en bezweek. De doos ging wel eerst open voor inspectie. Allemaal kapot. Er was nog een doos. Idem dito. Na een vaag verhaal dat ik ze niet voor minder kreeg want hij was verzekerd vertrok ik met 30 Los Statos de Luxe Kapotos Selectionados Especiales (de minst kapotte vanzelf) voor de afzettersprijs van 1 euro per stuk. Dat is de gok waard.

Aan de mondkant zijn ze kapot. De tabak is uitstekend, ze trekken goed en ik rook ze zonder lubben van de verkeerde kant met zo nodig een prothese van verse lokale vegetatie:

Dagelijks een waar genoegen.
Vervolgens waren er een maand lang geen Havana sigaren in Uganda. Voor wat er toen gebeurde klik groeten van Fat Boyz

Tenslotte dienen mijn nieuwe slippers nog een eervolle vermelding te krijgen. Men noemt ze Toyota's, en ze worden gemaakt van oude radiaalbanden. Dat lijkt wat primitief, maar let eens op: de bovenkant is de binnenzijde van de band. De onderkant is de buitenzijde. Geen van beide kanten is geschaafd of gevormd! Toch zit er een prachtig slippermodel in.

Kijk hieronder eens hoe je aan de zijkant het stiksel ziet lopen! Dat is het stiksel van de bandenfabriek, niet van de slippersnijder. De kunst van de slippersnijder is het uitzoeken van de juiste plek voor het uitsnijden van de zool. Dat is alles.

Ze kosten normaal 75 eurocent. Maar mijn maat moest apart worden besteld.
Daarom ben ik uit mijn slof geschoten en heb een hele euro betaald.

Skin tax

De markt kost mij meer tijd dan een Ugandees. Ik moet langer afdingen, want men weet dat Bazungu (westerlingen) vaak geen idee van prijzen hebben, of gewoon geen tijd en zin om om dat laatste kwartje ook terug te vragen. Deze racistische skin tax valt te omzeilen, maar, als bij alle belastingomzeiling, het kost tijd. 

O ja, en dan heb je van die westerlingen die gratis kleren en schoenen laten uitdelen hier. In ��n aanvalletje van goedertierenheid stoten ze een hele beroepsgroep het weinige brood dat ze verdienen voor jaren uit de mond. Er kwam hier ook laatst een schip met een paar containers gratis doorgedraaide blikbonen uit Amerika. Had je al die vrouwen moeten zien die zich maanden in het zweet hadden gewerkt op hun bonenakker om het schoolgeld voor hun kinderen te verdienen. Al hun werk met een paar containers bonen teniet gedaan.