040723

Groeten van een beginnend beoefenaar der ledigheid

"Één dag ongestoord met niets doen doorbrengen:
dat is één dag onsterfelijk zijn."
Chinees gezegde

Beste vrienden,

Wat ga je daar doen? Dat was meestal de vraag.
Dat was altijd lastig, want je kunt zeggen van er zijn een paar dingetjes, maar de rest weet ik nog niet, je kunt zeggen: daar wou ik niets aan veranderen, je kunt een plechtig verhaal over belangrijke functies en officiële taken en verantwoordelijkheden ophangen dat niet al te hoog over de achterhaalbare waarheid heen gaat, kortom, er kleeft aan bijna ieder antwoord een ondraaglijk vermoeiende last van verzinwerk.
Maar na een tijdje had ik het ideale antwoord: "Zo weinig mogelijk".
Dan is het onderwerp namelijk prompt geheel van tafel. Je bent helemaal van het gezeik af.
Maar je weet hoe die dingen gaan, of anders vertel ik het je nu: op den duur ga je je eigen flauwekul echt geloven.

Mijn project is nu gestart. Op de foto boven lijkt het al wat. Maar wie even nadenkt begrijpt dat aan zo'n foto heel wat werk kleeft: je moet gekoelde ananaswijn inschenken, je moet je panga zoeken (waar je overigens helemaal geen sigaar mee kunt lubben), je moet een hangmat ophangen, dan moet je nog je fototoestel halen, die moet je nog op het statief zetten, instellen op de zelfontspanner, afdrukken, in een wilde sprint naar de hangmat rennen, snel erop, sigaar en panga pakken, quasi ontspannen de snijbeweging maken die helemaal nep is en niet kan, en dan weer snel terug rennen om te zien of de foto is gelukt.
Kortom, vanuit het gezichtspunt van een geoefende in de ledigheid is dit absoluut amateurwerk, een klucht, je kunt het zelfs nog geen begin of eerste poging tot ledigheid noemen. Het is nep. Achter de ledige pose schuilt een fanatieke actieveling die vol energie uit is op een bizar imago. Het mankeert er nog maar aan dat de zwakzinnige nog de moeite neemt er een webpagina van te maken en die te uploaden op een internet website.
De theorie is op zich juist: werk is onaangenaam en dient zo weinig mogelijk want stelt mens bloot aan onnodige gevaren. Je stelt je tevreden met wat de natuur vanzelf biedt en tart haar niet door een rusteloos doelgericht streven naar meer. Een motorfietstochtje naar mijn aanstaande huis om de elektricien mijn wensen uit te leggen voor 12 Volt buizen en bedrading leverde bij een stuurfoutje een fiks gewonde teen op. Zie je, dat bedoel ik nou. En dan heb je weer ander werk: je moet je medische emmer omkeren, kwengelen met gekookt water, betadine, vieze bloederige lapjes, en zo meer. Was je rustig thuis gebleven dan had het er meteen een stuk beter uit gezien. En was het huis er slechter van geworden? Dat weet je niet. Dat is allemaal speculatie. Zeer onverstandig. *) Laat de toekomst maar over aan de belangrijke krachten in de natuur. Daar hoor je absoluut niet bij. Ga je met doelgerichte gestreef doen alsof je belangrijk bent en invloed hebt dan jaag je de echte grote krachten misschien zelfs nog tegen je in het harnas ook, en dan is de schade natuurlijk al helemaal niet meer te overzien.

Dit, dames en heren, is niet zomaar grapjes maken. Mijn uitleg aan de hand van deze persoonlijke voorbeelden hoort tot de kern van de echte Afrikaanse filosofie. Serieus. Echt. Als je mij (Bert over Afrika) niet gelooft, lees dan Burgmans Western Kenya: Ways Of Thinking, het staat er allemaal echt in, en de man is hier al zo'n vijftig jaar.

 

*) Deze onverstandigheid - althans zo ziet men dat in de Afrikaanse cultuur -  van anticiperend en toekomstgericht handelen lijkt niet serieus bedoeld, maar inderdaad: die 12 V buizen zijn er niet gekomen, ondanks de ingeleverde tekening. Even later bleek zelfs het hele huisje er niet te komen. Deze ongelukkige tocht had achteraf gezien dus inderdaad geen enkel resultaat. In Afrika wordt niets gemaakt, ik zei het al eerder: alles groeit, als een verbazende plant.