Home |
Groeten Index |
040702
Groeten uit Villard Reculas
Beste mensen,
Ik twijfel even of ik dit verhaaltje wel moet vertellen
want ik heb toch al een reputatie van ongeloofwaardigheid te
bestrijden.
Maar goed.
Mijn schaftkeet staat al vijf weken bij
Oma Lea want Francois, de pachter van
mijn normale standplaats
Tigre, wilde de "herbes" komen maaien en was bang dat ik er dan net niet zou
zijn om mijn boeltje weg te zetten.
Dat had hij nog steeds niet gedaan, dus ik dacht vandaag:
ik zet de boot op Tigre, lekker rustig, en dan ga ik vandaar 's middags even
mijn hardloopronde doen.
Kom ik terug, is Francois niet alleen begonnen met maaien,
nee, hij is net klaar, en doet nog even met zijn reusachtige dinosaurus met dito
rode maaier erachter de randjes rond mijn auto. Dat was, zoals je hieronder ziet
als je even goed kijkt, op zijn zachtst gezegd vrij precies gegaan voor zo'n
enorm ding.
Ik houd mij groot en kijk quasi geamuseerd lachend
omhoog naar waar hij als klein figuurtje nog juist in
zijn torenhoge cabine zichtbaar is.
Francois klimt er af en wij geven elkaar de Franse hand.
Je kunt zelfs drie keer per jaar maaien, hoor ik nu. Het
is voor de geiten en hij verkoopt kaas van de boerderij. Niet in Allemont maar
in...Villard Reculas.
Villard Reculas? In die boerderij even buiten het dorp?
Inderdaad. Het is dus van Francois dat ik daar die
heerlijke geitenkaas altijd koop, die ik zelfs mee naar Nederland neem om uit te
delen.
Als ik hier op Tigre schijt, groeit daar het gras van, dat
krijgen de geiten en vandaar natuurlijk dat hun kaas zo lekker is!
Eet ik al maanden kaas van eigen wei! De kaas nummer 2 op
de reeds bij het verhaal van Oma Lea vertoonde
foto, blijkt nu dus een kaas van
Francois in eigen persoon. Daar wisten wij nog niets van!
Dit bord staat vlak bij Laila de Tijgster en wijst van
deze hoek gefotografeerd precies naar de bergweiden boven het bos waar Francois'
geiten schijten. Maar er zijn is daar niet genoeg "herbes" voor zijn geiten. Hij
heeft er ook alleen al 100 volwassenen,
Alain bijvoorbeeld heeft veertig
in totaal. Dus die geiten worden
bijgevoerd van het weer door mij persoonlijk dagelijks bemeste Tigre. Is
Gods wereld niet mooi (althans hier even).
Ga je bij Villard Reculas staan (dat is 800 m hoger) en kijk je
terug naar bovenstaand bord met een verrekijker, dan zie je dit:
Mooie weer en felle ochtendzon en warmte in het dal naar Grenoble geeft voor de mensen in Villard harde wind en een pikzwarte thermiekwolk die de groene geitenweiden boven op de kam aan het zicht onttrekt:
Maar hun dorp staat net v��r de plaats waar de wolk zich vormt: rechtsboven op de volgende foto zie je de rand van die thermiekwolk, die daar blijft en niet verder komt.
Ze hebben ook een schoollokaal. Het is ongeveer vier bij zes meter. Ik denk dat het niet meer wordt gebruikt. Jammer. Ik zou nooit meer ergens les willen geven, maar daar nog wel. Even een kijkje in de hoofdstraat:
Dit is het uitzicht vanuit het dorp. De boerderij van Francois staat er ietsje buiten.
Dat dal recht vooruit gaat naar de Col d'Ornon, waar Alain en Phanou vroeger woonden, en waar in de Alpe d'Huez etappe de renners vandaan komen om rechtsaf te slaan (op de foto dus naar links) voor de laatste twee kilometer naar de voet van deze beruchte helling die ikzelf al met auto, brommer en fiets heb genomen, en die ik een Nederlander op skeelers heb zien doen (daar zal wel een zware weddenschap op hebben gestaan)
Villard Reculas ligt op 1500 meter. Het is er gemiddeld bijna 10 graden lager dan op zeeniveau, 6 graden lager dan in de dalen waarover ze uitkijken. Het is begin juli, dat is het voorjaar. Eind augustus begint de herfst.