Het voorafgaande betreffende de tijger

Dag 2 tijger. Ik bleek niet de enige die over de ontmoeting was blijven denken.

Men zag mij van verre al komen. Het humeur leek opgeklaard. Er was ook een lekker zonnetje.
Gisterenavond had men mij nog even  kunnen ruiken toen ik in het donker langs kwam op weg naar het aanliggend restaurant "Les Ours" (de beren). Uitgestorven. De kastelein ging boven vragen of zijn vrouw voor ��n persoon wilde koken. Dat wilde ze niet. De tijger is, zei hij desgevraagd,  is 14, inderdaad een dame, van jongs af aan bij de vorige eigenaar van het restaurant. Die komt op onregelmatige tijden zo eens in de twee dagen verzorgen. De kastelein kom er niet in de buurt.
Moet hij ook niet doen. Laat hem maar eerst met zijn vrouw beginnen.
Wat zou dat voor een typ zijn die tijgerhouder, vraag ik mij af. Die tijger heeft wel altijd water want er loopt een beekje door zijn afrastering heen.

De stemming is, ik kan het niet anders zeggen, beter. Ik houd mij natuurlijk nu ook aan de etiquette. Ik kom rustig aanlopen van het belendende weiland, blijf eerst eens een tijdje aan de overkant van de sloot liggen, kijk ook eens de andere kant op, ga eens rechtop zitten, als mevrouw schrikt weer liggen met het gezicht naar de andere kant, alsof ik in de verte iets zie dat veel interessanter is dan zij. Mevrouw loopt, als een tijger betaamt, heen en weer langs het hek, heen en terug heen en terug heen en terug. Het gaat erom waar ze telkens de draai maakt vanzelf. En ja, dat doet ze als ik uit zicht raak. Een kwartiertje later al lig ik aan de overkant naast het gaas en mevrouw is  niet van mij weg te slaan.
Wordt het tijd om het loopspel (bekend van het Wolfengehege van Werner Freund) eens te proberen? Of loop ik weer te hard van stapel (een oude klacht over mij, ook van de meisjes).
Ik kan het niet laten. Sta rustig op en loop langs het hek. Heen en terug. Dat kunnen namelijk niet alleen tijgers. Dat kan ik ook! Mevrouw loopt mee. Ik doe een stapje achteruit voor een foto. Ze springt zelfs tegen het hek op. Ze wil achter mij aan! Net te vroeg om op de knop te kunnen drukken..
Dan rennen. Eerst regelmatig het rechte stuk heen en weer. Dan met plotseling wendingen. Nu worden we net twee rugbyers. Ik doe of ik de bal heb en probeer er langs te komen. Nou die kunnen ze huren voor quarterback of hoe dat heet (de spelchecker suggereert "waterbak" en "kaartenbak"). Snelle reacties. Ik begin er van te hijgen. Mevrouw meer dan ik. Geen plek om conditie op te doen, natuurlijk, zo'n weilandje ter grootte van een basketbalveld. Maar er komt ook een beetje bloed uit haar linkerneusgat. Als dat maar geen TBC is. Hijgend kijkt ze me vragend aan.
Ik zeg wat tegen haar, het gaat jullie even niet aan wat, met een wat gespeelde zware stem. Dat vind ze wel leuk, ze voelt wel aan dat het vriendelijk is bedoeld.
Dan zeg ik meer met mijn gewone, of misschien zelfs een wat hoge heldere stem dat het mooi geweest is en tot ziens.
Dat vind ze geen prettig geluid. Er wordt weer geblazen, draait mij net als gisteren beslist de kont toe en ze gaat in de vrieskou in de schaduw van haar hut liggen. Zeker warm gekregen van het rennen.
Of begreep ze dat ik weg wou gaan en had ze daar de pest over in?
Nee dat gaat me te ver.
Ik moet in  mijn hut ook even in mijn blote bast om het zweet er af te vegen en af te koelen.

Die vent.
Die moet ik op zijn minst even zien.

Vervolg tijger