Groeten Index |
000920
Groeten van de Sphynx
Ik was bij het vijvergraven al op diverse Romeinse badhuizen gestuit maar zoals jullie
weten stoor ik jullie niet lichtvaardig met allerlei emails over onzin.
Nu echter heb ik een Sphynx (zie foto, met op de achtergrond de beroemde Meije, zeg nog
eens dat alleen Nederlanders een lange ij hebben!) aangetroffen in een verlaten hoog
bergdal (ca. 2000 meter). Op bijgaand kaartje staat de plek ingetekend met de GPS
co�rdinaten en ik heb ook een foto van hem (haar?) mogen nemen. Hij zal nog wel niet
ontdekt zijn want als Egyptoloog kom je hier alleen als je vlucht Amsterdam Cairo hier
neerstort, en dan ben je niet meer in de stemming voor archeologische waarnemingen. Het
lijkt me trouwens een Keltisch plagiaat gezien het rode haar. Dit dal kun je inrijden met
een auto als je durft. Deze foto is echt heus echt ongemanipuleerd. Ik geef toe dat dat
uit mijn mond langzamerhand niet meer geloofwaardig is, maar het enige dat ik heb gedaan
is twaalf foto's maken uit verschillende hoeken van verschillende afstanden en dit is dan
naatuurlijk wel de mooiste. Maar ik heb er heus echt niet aan geknoeid.
Ik sta bij de paarse pijl, mijn GPS positiemarker, met voedsel voor een week, want het is
geen vliegweer, en ik word slechts in mijn filosofische overpeinzingen gestoord
door...marmotten! Behoorlijke knotsen, kleine varkentjes die met een bruingestreepte dikke
waggelende apenkont in weinig atletische hijgerig aandoende drafjes naar hun holen
vluchten, die ze daarmee dus ook nog eens verraden. Deze stam hier is duidelijk
primitiever dan die destijds bij Roche de la Muzelle: geen kinderhekjes van steen voor de
holen en mijn pet (niet ikzelf, want tegen de tijd dat ik ze zie zijn ze al aan het
wegrennen) verrast ze bij elke kam die ik overklim. Beetje LOM marmotten. Zeker geen
vossen en lynxen hier. Maar er zijn goede familiebetrekkingen: tussen de holen lopen
platgetreden paden. En daar gaat het uiteindelijk toch om, niet dat je intelligent, maar
dat je gelukkig bent.
Inmiddels is het woensdag, sta ik een eindje verderop op de Calibier op 2800 meter, waar
het een graad vriest en het net is begonnen te sneeuwen. Terwijl ik eergisteren op
Les2Alpes (1645 m) om deze tijd nog alle deuren open had om niet te ploffen.