040319

Groeten van Paolo

Beste mensen,

Ik moest even naar Nederland maar ben weer op de standplaats Tigre op de Pannerdensche Kop (in de Oisans).
Allereerst moet ik mijn moeder hartelijk bedanken. Zij wees mij op het heerlijke Luxemburgse dorp Martelange, dat aan een Belgische ventweg ligt op enige afstand van de Route du Soleil. Men weet er meer van sigaren en minder van accijnzen. Voor goede sigaren vragen ze in Nederland 10% meer en in Frankrijk 37%. Voor diesel in Nederland 35% en in Frankrijk 43%. Bij de diesel komt daar nog bij dat ze in Luxemburg ook nog eens ietsje meer liters in je tank weten te krijgen, en dat is natuurlijk ook weer mooi meegenomen, al kom je er, ontdekte ik later, ook ietsje minder ver mee.

Daarna een telefoon naar brom- en motorfietshandel Menduni te Grenoble, die een oude mevrouw min of meer een optie had gegeven op de door mij heftig begeerde MBK Club VR / Tex Mex 2001 brommer, welk bericht mij in Nederland bijkans een hartritmestoornis had bezorgd, want met die brommer achterop de auto wil ik naar een landplek rijden, brommer eraf, duizenden meters omhoog met de auto naar een startplek, vliegen, landen, en dan met de brommer de auto weer ophalen.
Oma was niet teruggekomen. Men voelde zich vrij aan mij te verkopen, 500 Euro.
Nu had ik mij over de prijs niet erg ge�rienteerd, ik wilde daarover namelijk geen slechte berichten vernemen, en wel hierom: dit is niet de gebruikelijke als winkel ingerichte noodloods op een "centre commercial" aan de rand van de stad, waar je met de brommer van je keuze in een met popsterren bedrukte kartonnen doos op een winkelwagentje langs een puber aan een kassa gaat, die zo'n rood lampje op een streepjescode richt, piep!, en je een bon geeft, tevens garantiebewijs, waar je even later alleen en verlaten mee buiten staat, in angst en beven voor dat briefje dat er in zit met de omineuze tekst: "gefeliciteerd met uw aankoop".
Nee! Dit is iets heel anders!

Dit is Menduni.

Menduni heeft voorin zijn winkel in het oude centrum van Grenoble een acht bij acht antieke sleetsgesopte donkere granietenvloer geheel volgepropt met motorfietsen, daarachter een oude houten balie, naar het lijkt een chaos, maar de werkelijkheid is anders, want iedereen weet precies waar alles ligt. Naast de balie een doorgang naar een hol van tien bij acht met een oliedoordrenkte betonvloer volgepropt met occasions, dingen waar occasions van gemaakt worden en reparatievehikels, staand en hangend aan het plafond. Je fiets mag je ook komen brengen. Hij lijkt mij van oorsprong fietsemaker. Hoewel fietsen en brommers uit de mode zijn, houdt hij met zijn puberscooters en motorfietsen in de koopgoot van Grenoble-Oud-Centrum moeiteloos het hoofd boven water tussen sjiek nepantiek, parfum en lingerie. Er zijn altijd twee man v��r je. Als broodjes.
Menduni draagt zo'n lange blauwe werkjas en bevindt zich zoveel mogelijk achterin op het oliedoordrenkte beton. Hij heeft overal verstand van. Hij is de vraagbaak van vier idem blauwgewerkjaste jonge assistenten. Maar die hebben zelf - althans gezien vanuit mijn diepte - ook overal verstand van. Zijn vrouw bedient de kassa, in een een dikke trui, want stoken doen ze niet.
Kortom: als Menduni zegt dat dat ding 500 Euro is, dan is dat ding 500 Euro. Wel had hij nog gauw even nieuwe springveren op de achteras gezet toen hij hoorde dat ik de koper zou worden, want voor iemand van mijn postuur dienden de oude als "fatigu�" te gelden (dat van "mijn postuur" zei hij niet, ook al zo professioneel).
Hieronder de winkel van Menduni met Paolo, mijn nieuwe brommer, die blauw met zwarte, mijn bedrijfskleuren nog wel, op de voorgrond.

Aan de zijkant van mijn brommertje zag ik meteen dat Menduni niet bang is dat ze ontdekken dat iets van hem af komt:

Hij signeert.
Ik heb hem niet eens geprobeerd. Na Menduni's demonstratie van de bedieningsorganen is hij zo de auto in gegaan. Dat vertrouwen bleek volkomen terecht.
In Vizille, 8 km mijn kant op naar Bourg d'Oisans, had ik eens in een versleten straatje door een open poort een kleine metaalbewerker gezien. Daar koop ik een U-balkje van brommerbandbreedte. 5 euro wilde hij er voor hebben. Paolo in de sleuf achter de auto en rijden maar! 

Je denkt vaak het allemaal niet meer bestaat, maar het is er nog wel, hier en daar.

Thuis lees ik de bon die ik meekreeg van Menduni. Het blijkt geen bon maar een papier zichzelf noemende een cessiecertificaat.
Er staat een nummer op: V65M51A200201488N:N4404314O.
Achterop staat dat ik nu eerst een verblijfsvergunning in Frankrijk moet aanvragen, waarmee ik dan een groene kaart kan aanvragen, waarmee ik er op mag rijden.
Tja, hier ben je als niet-crimineel op de openbare weg natuurlijk ook niet veilig voor de overheid. Maar ik dacht dit op te lossen met bijvoorbeeld iets quasi Nederlands, passend in het palet van documenten, quasidocumenten, nummers, quasi-nummers, nummerborden en quasinummerborden in de diverse voorgeschreven tinten, behorende bij het rollend materieel dat ik hier reeds in gebruik heb volgens alle relevante wetten, regelingen, ronkende nonsens en andere oekazes van Rijkswaterstaat en het Ministerie van Ju..., eh...

Vandaar mijn vraag: heeft iemand nog een Nederlandse, Ugandese, Zuid Afrikaanse of andere niet-Franse nummerplaat van een brommer liggen of iets wat daar op lijkt? Een bijbehorend papier is niet superbelangrijk: ik heb hier een kleurenprinter dus ik kan wel iets glimmends produceren met veel exotische nummers die het de overheidsdienaren hier doen opgeven. Dat is niet moeilijk, want hier in Frankrijk zijn ze sinds 1 januari allemaal op zoek naar tabak, en ik wou toch al niet gaan roken op die brommer.

Een eventueel beschikbaar brommerplaatje gaarne verzenden naar mij, p/a Amersfoortsestraatweg 122 1411 HJ Naarden. Beloning: naar keuze Alpine geitenkaasjes van de boer, everzwijnenworst of enkele Franse wijnen uit een streek nabij de route Grenoble, Lyon, Dijon, Langres, Toul, Nancy, Metz, of een combinatie van deze heerlijkheden.

Groeten dus,