Ik weet nu hoe oud ze is: 88. Ik vertelde haar dat mijn ouders 80 zijn en dat mijn vader bij mijn moeders verjaardag nog op zijn kop heeft gestaan:
Ach ja, de jeugd...mijmert Oma Lea.
Haar huis had ze in haar jeugd met haar man gebouwd, dertiger jaren, alles op de hand. Geen telefoon, geen radio, serene rust. Nu is hier tussen de Glandon en de weg naar Grenoble 's ochtends en 's avonds zelfs een soort spitsuur. Ik zet mijn schaftkeet niet meer op een mooi plekje, maar gebruik het als kantoor/bergplaats. De boot is even weer hut.
Ik herinner mij van heel vroeger een Donald Duck waarin Kwik Kwek en Kwak aan hun laatste vakantiedag bezig waren. Op een schommel en springend op een trampoline gooiden ze elkaar een bal toe en sloegen nog een badmintonshuttle heen en weer om op deze dag nog zoveel mogelijk vrije tijdsactiviteiten te kunnen verrichten. Zo wil ik vandaag paragliden, en eigenlijk ook nog een bergwandeling maken, en even skie�n op de gletscher. Gelukkig maar, tracht ik mij in te prenten, dat ik straks niet naar school hoef, dat het immers mijn plan is daar straks zo weinig mogelijk te gaan doen, maar het gevoel blijft. Zeker nu het de komende dagen geen vliegweer is. Ik zal toch hopelijk nog wel een keer...
De roestplekjes op mijn rollend materi�el worden behandeld en mijn zonnepaneel zal mijn drie akku's een jaar in conditie moeten houden. Technisch uitknobbelen hoe dat moet.
Wat past er in de koffers? Entebbe bellen voor een kamer, ik kom 's nachts aan. Enfin, hier alvast een ori�nterend plaatje van mijn nieuwe huisje, geografische coordinaten 00o 24' 52" N, 33o 11' 35" O. Nog net op jullie halfrond dus. Op het plaatje zie je nog alleen gras. Meer dan een tekening heb ik zelf ook nog niet gezien, maar het laatste nieuws is: bijna klaar.
