000420

Sal�ve
contemplaties over emailen en auto schoonmaken

Reis je per trein, dan zul je merken dat je kennissenkring zich steeds meer rond stations concentreert. Met een auto kun je juist beter ver van stations blijven, met hun dure parkeermeters, begerig rondzoekende parkeerwachters en andere autodieven. Zo kwam het dus dat ik destijds als kersverse autobezitter naar een geheel nieuwe kennissenkring op zoek moest. Nu weer iets nieuws. Internet en genetica. Opnieuw wordt, om in wielertermen te spreken, aan de boom van je kennissenkring geschud. Want spugen op de achterkant van zo'n vieze postzegel, dat moet je niet doen, want dan komt je DNA er aan. Op de Franse radio gaat het hier de hele dag over een kindermoord in een dorpje 16 jaar geleden, heropend omdat er een zestien jaar geleden bespuugde postzegel is die nu met de nieuwste DNA-analysetechnieken tot identificatie van de likker kan leiden. Het hele dorp moet nu spuug inleveren. Kortom, dat doe ik niet meer. Voortaan internet dus!
Wie zijn er, na dit keiharde selectieproces overgebleven? Jullie! Want als jullie dit kunnen lezen hebben jullie internet.

Groeten van de Sal�ve, mijn computernotebook met gsmmodum staan naast de eerste bergrug zuidoost van Gen�ve, een vrijwel vertikale rotswand van de het Rhonedal tot 1300 meter hoogte. Twintig graden, het voorjaar beneden aan de wand ligt een paar weken v��r op Nederland, de meeste bomen hebben daar al vrolijke groene blaadjes, de vogeljeugd is al druk met vlieglessen bezig, maar Lala en ik kunnen het al, dus wij zijn er afgesprongen vandaag, en toen nog een keer nog een keer. Angst, dat vooral, want de verse warmte beneden in combinatie met nog door sneeuw gekoelde en dus koude lucht boven zorgt voor extreme turbulentie. Koud wil neer, warm wil op, en de luchtlagen worden het eens over een grillige afwisseling van verticale banen van snel dalende en snel stijgende lucht. Dichtbij de door de zon heetgebrande rotswand heeft de thermiek het voor het zeggen. OEPS! Eindelijk weer eens bang dat je naar boven gaat in plaats van naar beneden. Ik lafaard, vlieg maar eens snel van de wand weg richting Gen�ve, even het Zwitserse luchtruim schenden terwille van een geruststellende daling en terug, naar het landje waar je mijn auto uitgepakt ziet staan, want die moest echt schoon: als ik even ging verzitten verdween het scherm van mijn notebook meteen achter een laag stof. Morgen nog een mooie dag, daarna pestweer, dus net op tijd schoon en gereed voor het gebruik van de noonoo als studeer- en werkkamer.

En dit is de volgende dag: Mieussy!