041230 Last edited 14-08-20

Bejaardensex

Beste vrienden,

We schrijven eindejaar en Supa en Haipa. Ze hebben een schofthoogte van ....ik pak even een lineaal, daar kan het nog net mee. ....34 cm. Men verlaat nu de compound door de heg en komt stinkend als een oordeel terug met een kalkoenpoot (met het rode vel er nog aan), of een hagedisje.

Scoop is niet meer de oude sinds alles is weggehaald. Ze stond er vroeger meteen bij als Supa en Haipa eten kregen. Nu komt ze te laat en er valt nauwelijks begerigheid te bespeuren. Ze staat er wat suf bij. Dat is alles. De stoep (drie treetjes) doet ze poot voor poot en tussen elke stap wacht ze enkele seconden.

Vandaag stond er een oude herenhond achter de heg. Het pack deed of het gewoon was. Een bekende dus. De heer kwam onder de heg uit en ging bescheiden op afstand in de hoek zitten. Nadat ik mij, evenzeer bescheiden, had teruggetrokken werd Scoop bezorgd besnuffeld terwijl Supa en Haipa tegen hem opsprongen.

Terug op weg naar mijn kamer zag ik hem nog juist Scoop bestijgen. Kennelijk is hij te oud om door te hebben dat de begeerde schede geheel is verdwenen. Hij woelt daar wat in het ledig en vindt het kennelijk best..

Voor de sexuele voorlichting van Supa en Haipa maakt het natuurlijk niet uit. Dat gaat bij honden goddank niet met van die malle tekeningen met dwarsdoorsneden waarachter de voorlichter zijn gne verbergt, en zo zie je maar weer dat dat ook nergens voor nodig is. Verder is die voorlichting ook niet erg nodig want hun ballen gaan er af. Ik heb er nu al wel een schuldgevoel over, en overweeg uit solidariteit maar mee te doen, want ik doe er ook niet veel meer mee de laatste tijd.

De heer wil niet op de foto. Kom ik er aan met mij toestel dan gaat hij achter een boom staan.

Ik noem hem Bernhard.

Uiteindelijk liet hij zich toch verschalken:

Laten we wel wezen, hier in de straat doet iedereen het met iedereen dus een opa of oom of zoiets van Supa en Haipa moet Bernhard toch wel haast wezen.

Een dag later is Berhard weer paraat. Als ik hem hoor blaffen alsof hij iets bewaakt en ga kijken blijkt zich nieuw ziekenbezoek te hebben gemeld: een grote duitse herder en een lelijke hond die gezien de kop haast wel een jonge neef van Bernhard moet zijn, met wat vage herderstrekken. Men is niet geimponeerd door Bernhards blaf, en Scoop gaat er wat tussenin staan.

Dan verdwijnt ze met de twee heren onder de heg door naar buiten. Bernard blijft eenzaam met Supa, Haipa en mij op de compound achter. De lafbek.

Het grote etterig ontstoken stuk vlees bestaande uit Scoops schede en baarmoeder ligt intussen nog steeds in de voortuin onder een stalen luik tussen de kakkerlakken in de compostbak te rotten. Ik weet het, lezer, u verwacht van mij dat ik een lange stok zoek om het er uit te vissen voor een foto op deze site. Maar zelfs ik heb mijn grenzen.