050224 Last edited 16-12-17

En dan nu de werkelijkheid: Haipa had tekenkoorts
 

Op dag zes vond Richard het welletjes. Hij zei te menen dat Haipa ogen "witter" waren dan anders, en de neus niet echt gezond nat. Ik weet dat Richard de neiging heeft zich zorgen te maken en zich meer dan ik in te dekken tegen mogelijke gevaren. Om hem gerust te stellen bel ik Herbert de "vet".
Die kwam. Ik was er niet. Haipa bleek nog steeds hoge koorts te hebben. Tekenkoorts, had Herbert resoluut beslist, zei Richard, en Herbert was verbaasd geweest dat Haipa op dag zes nog leefde. Haipa had prompt het standaard tekenkoorts-antibiotica shot gekregen, 10 000 Ush.
Ik wilde het nog maar half geloven toen ik weer thuis was en Herbert later op de dag het geld kwam halen. Aan Haipa's tandvlees en ogen was toch geen bloedarmoede te zien? vroeg ik. En hij rende al weer!
Haipa heeft typische tekenkoorts-pies en 40^o koorts, zegt Herbert, maar zijn verbazende veerkracht kan iets te maken hebben met het algemene verschijnsel dat lokale straathonden tekenkoorts vaak zonder medicijnen overleven, immuun worden en de rest van hun leven zonder problemen onder de teken rondbanjeren.
Hoe kan hij nou tekenkoorts krijgen, zeg ik, ik haal iedere teek er prompt af, op zijn langst houdt een teek het tijdens mijn slaap vol.
Dat zegt niets, zegt Herbert, als de teek de infectie heeft hoeftie alleen maar even te bijten.

Herbert heeft mij geheel overtuigd. Goed, niks depressie, laat staan gesimuleerde depressie, al waren het mooie verhalen, dus ik veeg ze niet uit.

Haipa had tekenkoorts, en als we de vet niet hadden geroepen had hij het overleefd, dat voel ik.

En als hij straks weer zijn vet en zijn energie heeft maakt hij gehakt van Supa.