050202 Last edited 14-08-20

Gaat Scoop hemelen?
(to heaven or to be heavened, that is the question)

Scoop was nooit meer echt fris geworden sinds alles was weggehaald. Weliswaar werd ze verbazenderwijze loops, maar het was sjokken, duf rondlopen en op een gegeven moment zelfs vreemd trekken met de voorpoten en hinkelen. Dat ging bij de voorpoten weer over maar toen waren de achterpoten aan de beurt. Die hielden er maar helemaal mee op. Scoop bewoog zich, de achterpoten los achter zich aanslepend voort op de inmiddels herstelde voorpoten. Verlamd. En ze bleef een duffe indruk maken.

Nu ontstond er een vanuit klerikaal gezichtspunt interessante diskussie tussen Father Picavet s.s.t.t. en house keeper-hondenverzorger Richard. Picavet gaf een schooljongen order een graf te graven en liet de "vet" komen voor een spuitje. Richard, omgekeerde wereld, want Ugandezen hebben niet de naam zich veel van het dier aan te trekken, vond het te vroeg. Ik stond aan Richard's kant maar heb natuurlijk niets te vertellen. Ik kon bij Picavet nog inbrengen dat ook de vraag of Richard  er al aan toe was een element in de beslissing zou kunnen zijn. De vet was uitgesproken somber maar zei dat soms in dit soort gevallen herstel plaatsvond.
En zo komt het dat er nog geen graf is en dat Scoop zich nu een dikke week op haar voorpoten rondsleept. Om het iedereen wat moeilijk te maken is ze nu verder weer geheel de oude: ze blaft weer, kijkt weer vrolijk en helder uit de ogen, bij het voortbewegen op alleen voorpoten is alleen het stoep op  nog een probleem, en ze knaagt smakelijk op de botten waar ik haar mee verwen.

Hoe nu als dit zo blijft? Een interessante casus voor de katholieke geloofsleer en de eigentijdse bio-ethiek van alle culturen. Voor de vet is het de lastige afweging tussen n keer verdienen aan dat spuitje of wellicht later evenveel of meer aan andere medische handelingen (het laatste brengt bij mensen immers meestal zoveel meer op dat Nederlandse ziekenhuizen van hun financile administratie op het hart gedrukt krijgen zeer terughoudend te zijn met euthanasie). Mijn goede vriend Piet Korse zou Scoop in de pan doen als ik zijn bijdrage van destijds goed begrijp, maar gezien wat er uit kwam toen alles bij haar werd weggehaald heb ik geen trek. Aangezien wij hier op de compound goede raad wel kunnen gebruiken, stel ik gaarne mijn email adres beschikbaar voor de trouwe lezers en lezeressen die ons bij onze beslissing kunnen bijstaan zoals eerder met veel vrucht is geschied. Kortom, moralisten en hypokrieten van alle gezindten, adviseer ons, to heaven or to be heavened, that is the question !