bekend van
../Chazarets/chazarets.html
../Moeder_Alain/moeder_van_alain.html
../Manille/manille.html
zijn verhuisd richting Lyon.
Moeilijkheden met een vervelende burgemeester en daardoor met een bouwvergunning.
Hier, 30 km ten ZO van Vienne, is het allemaal veel handiger.
De bewoonde wereld is aan de noordkant van het dal van het beekje de Sanne. Dat dal moet je door. 65 meter neer en weer 65 meter omhoog. Dan zie je op het eind dit:
La Ferme der Sources noemen ze het hier. Het lag in mijn bedoeling na mijn korte Nederlandse toernee thuisgekomen aan Alain en Phanou te vragen of ik nog wat mocht blijven. Vertrekken bleek echter voorlopig toch niet aan de orde:
Aan het verkennen van de prachtige omgeving kom ik nog niet toe. Er waren wat problemen met de hutelektronika. Ben heeft die in Nederland opgelost en nu ben ik hier aan het "implementeren" als dat heet. Reuze interessante metingen van het vullen en legen van de grote akku ("Erika"): amp�res, weerstanden en voltages, samengebracht in handzame spreadsheets met grafieken die elke minuut dat je de laatste gegevens intypt het nieuwe bochtje laten zien. Zoals ik van Ben heb geleerd zit ik er, nu alles goed werkt, rustig, kachel aan, bij te glimmen van genot.
Landry werd 10. De Table Paysanne zat dus 's middags zelf lekker te kanen met omaas en opa. Ik had nog 1.5 liter hutwarmingchampagne van Willemien toen ik er aan de Piushaven serieus in ging wonen. Dit was het moment om die eens op te tetteren:
Verder ben ik inmiddels weer verliefd.
op een lammetje. Dat wordt nog slikken als het op mijn bord komt...
(voor dit probleem zie verder Alpen 0207)
Als je hier 's ochtend als je mekaar voor het eerst ziet en de ander is een jongen dan geef je die een hand. Alle meisjes moet je kussen. Dat is een heel werk als je bedenkt dat de zes koeien, de ezel, de zeven honden en alle poezen meisjes zijn en ook allemaal op je af komen. Het pluimvee houdt zich goddank afzijdig.
De ezel (rechts op de foto) die mij ooit beet (klik voor details) heeft weer een veulen dat mij overal door het weiland achterna loopt.
Een van de kleinste eenden, met een wat merkwaardig opgerekt ego:
blijkt hier, heb ik net ontdekt, de baas over de honden. Quite a character. Een heer. Loopt de hele dag temperamentvol achter dameseenden aan die veel groter boller, vetter en dommer zijn dan hij en naar mijn bescheiden mening evolutionair verontrustend lang geleden van hem afgetakt, of andersom trouwens, wat mij, nu ik er over kom na te denken, waarschijnlijker lijkt.
