Beste mensen

Beste mensen,
Vandaag was het alweer slecht weer. In het kader van de "T�rschlusspanik", ik emigreer over enkele weken naar Afrika, heb ik voor tien euro een racefiets gehuurd bij onze fietsenboer in Bourg d'Oisans om daarmee de Alpe d'Huez te beklimmen. Bij mijn eerste confrontatie in juni 2000 met de haarspeldweg deze berg op achtte ik het uitgesloten dat de verhalen over het beklimmen per fiets op waarheid berustten. Maar ik had ze gezien, die gekken, en ik had gehoord dat het record op 37 minuten stond. Daar leek mij nog wel wat aan te doen, want op Paolo, mijn brommertje van Menduni had ik al eens in de buurt van de 50 minuten gezeten.
Even een kaartje ter ori�ntatie.

Onze fietsenboer staat hieronder met rode pijl aangegeven. Hij heeft speciaal voor Nederlanders een bovenmaatse Fuji uit Taiwan (het zadel kon zelfs voor mij TE hoog) met een Nederlandstalig verhuurcontract en een 30 tander als kleinste mes, hetgeen mij in geval van hongernok wel veilig leek. Om mijn kleding (hardloopschoenen, zwemshorts en een shirt zonder reclame) ben ik door de mij onderweg inhalende fietsfanaten wel wat uitgelachen, maar niemand zei gelukkig iets over mijn sigaar.

In het onderstaande plaatje valt af te lezen dat ik over 13,279 km van 740 m naar 1850 m, dus 1110 m omhoog moest. Dit plaatje komt zo automatisch uit mijn navigatiesoftware, maar de keuze van de aspect ratio is denk ik psychologisch gemotiveerd. Zet je de schaal op de assen gelijk

dan krijg je het meer natuurkundige beeld op het volgende plaatje. Dat ziet er minder indrukwekkend uit, maar je komt tenminste (nog net) omhoog.

Welnu, mijn verzet is niet van de 30/26 af geweest, ik heb vijf minuten stilgestaan op 1200 m, slootwater gedronken, ik heb twee keer naar de bocht moeten lopen om weer op gang te komen, ik heb mij moeten optrekken aan aan authentiek Hollandse straatschilderingen als:

maar na twee uur en tweeeneenhalve minuten was ik boven in de stromende regen van 12 graden.

Nu is de vraag wat ik allemaal mag aftrekken. Mijn leeftijd in minuten zou al een slok op een borrel schelen, maar dat doen die zwaar gelooide bejaarden die mij soepel peddelend en vriendelijk groetend onderweg inhaalden ook niet. De vijf minuten pauze moet eerlijkheidshalve meetellen want er is geen reglementaire lunchtijd en ik kon echt even niet verder. Het drinken van slootwater is een vrije keuze (al zou het zonder dat verkeerd zijn afgelopen met dat pond rozijnen dat ik in mijn mond propte). Maar boven in Alpe d'Huez ben ik (zoals dat immers ook af en toe hoort in de Tour) een keer verkeerd afgeslagen, en ver doorgereden in de vergeefse hoop er zo ook te komen. Ik moest gewoon terug. Dat moge niet helemaal twee minuten en eenendertig seconden hebben geduurd, maar dat kan niemand bewijzen, dus ik stel mijn tijd op 1 uur, 59 minuten en 59 seconden.

Als je wilt dat zo'n Fuji uit Taiwan bij de afdaling niet steeds sneller gaat moet je onwijs hard in je remmen knijpen. Het waterstraaltje dat onder de voorband vandaan komt heeft bergwaarts precies de snelheid en richting om je schoenen tot de nok vol te spuiten. Bovendien geeft zo'n voorovergebogen houding op een fiets die tussen de 8 en 10% naar beneden hangt een gevoel alsof je op je handen staat. Dat knijpen en opdrukken kon mij halverwege nog wel eens op een pauze gaan staan vreesde ik. Het alternatief, dat ik al eens voor de neus van mijn afdalende auto met eigen ogen had gezien, namelijk met 70 km/uur de atmosfeer op je lichaam het meeste remwerk te laten doen, trok mij niet aan (die twee mannen bedankten mij nog even met ��n hand sturend en gestrekte rechterarm dat ik voor ze opzij was gegaan). Op een kilometer of vier van boven, nog v��r Huez, reed ik al lek. Het verheugde mij als kleingepensioneerde natuurlijk dat ik nu geen risico meer liep van een boete wegens te laat inleveren (waartoe je dus eigenlijk altijd een naald bij je moet hebben). De auto's echter tonen geen medeleven met een tot de laatste draad van binnen en buiten natte in de 12 graden gestrande liftende fietser met lekke band. De buschauffeur van de in dit seizoen zeer zeldzame shuttle Alpe d'Huez Bourg d'Oisans echter wel. God bestaat. Zelfs de fiets mocht mee, in de bagageruimte, hij wilde geloven dat mijn portemonnee beneden lag, ik moest gewoon op een stoel in de lege bus gaan zitten, dat gaf niks. Toen hij mij om kwart voor zeven 1100 meter lager, en dus bijna zeven graden warmer (100m is ongeveer 0,6 graden) had voorgereden bij de fietseboer mocht ik het buskaartje zelfs vergeten. Uitgerust, met de fiets op de schouder huppelde ik als Adrie van der Poel de winkeltrap op en trad ik de werkplaats binnen, bekende vlot mijn twee uur en werd niet uitgelachen. Zelfs mijn paspoort kreeg ik weer mee.