000602

Groeten van Alpe d'Huez
Oorzaak: verkeerde brandstof

Beste mensen, Dat was me wat vandaag, maar gelukkig sta ik nu weer op 2016 meter hoogte. Helaas te laat om te vliegen, maar de wind is ook nu nog flink, dus ik denk dat ik het er vanmiddag al helemaal niet op gewaagd zou hebben. En nu ben ik te moe. En morgen onweer. Bah! Maar wat een plek, het dak van Europa. Zoals op de foto te zien is de dracht hier een gloednieuwe hagelwitte basebalpet, vlak boven de hoofdband wegggeknipt om het zweten (35oC in het dat 20 hier boven) niet voortdurend in taaie randen van gedroogd zout op het hoofddeksel te laten resulteren. Dat is dus de dracht hier, behalve ik heeft niemand zoiets, maar ik kan er ook niets aan doen dat ik de enige ben die weet dat dat de dracht hier is. Prettig volgetankt reed ik vanmorgen vroeg Grenoble in voor mijn boodschappen. Daarbij startte hij ineens wat eigenaardig, en ging vreemd lopen. Midden op een groot plein hield hij er helemaal mee op. Gelukkig liep het af naar de kant. De opticien had een gele gids met Renault-garages. Maar die hadden geen zin en gaven elkaars telefoonnummers op. Nee, d�pannage deden ze niet. Was het een nieuwe auto? Redelijk nieuw..., zei ik aarzelend. Dan kon ik het garantienummer van Renault bellen. Dat hadden ze wel. Het garantienummer van Renault moest eerst alle gegevens in het Frans gespeld hebben die voorkomen op de wegenkaart en het verzekeringsbewijs. Van boven tot onder. Ondertussen was er al een vraag voorbij gekomen of mijn auto minder dan een jaar oud was. Daar had ik me maar eerst eens per spelalfabet voorbij gelogen. Toen na een half uur alle gegevens over waren (spel maar eens Jan Evertsenstraat in het Frans...) zei men toe kontakt op te zullen nemen met enkele belangrijke personen uit de top van de Nederlandse samenleving teneinde te overleggen of men zich aldaar voor de kosten garant wilde stellen. Over vijf minuutjes zouden ze terugbellen. Dat was goed, zei ik, in stilte besluitend na een half uur iets anders te gaan proberen. Na een half uur belde ik als lid het buitenland-nummer zoals dat op mijn ANWB-pasje staat. Of ik een reisverzekering had of een reis- en kredietbrief? Nee? Dan konden zij niets voor mij doen. De mevrouw van de optici�n deelde mij desgevraagd mede dat taxis in Grenoble niet mogen slepen. En d�pannage is h����l duur...ze maakte het geldtel gebaar. Dat levert hier kennelijk genoeg op om de gemeente garagediensten en zelfs taxi-hulp bij panne te laten saboteren, dus ik geloofde die mevrouw onmiddelijk, ik besefte als rat in de val van de Grenobliaanse d�pannagemaffia te zitten. Met tweehonderd franc begaf ik mij naar het dichtsbijzijnde stoplicht, en pikte de sjofelst ogende personenvoertuigen uit om dit bedrag te bieden voor een sleepje Renault garage. De derde beet! Die garage bleek vervolgens om de hoek vierhonderd meter verderop. Schoorvoetend liep ik naar mij weldoener en reikte de beloofde twee van honderd aan. Zou hij het niet zijn eer te na vinden? Nee, hij had er geen moeite mee, pakte het aan en maakte zich uit de voeten. Deze garage bleek ik te hebben gebeld en precies te hebben verteld waar ik stond. Vierhonderd meter verderop dus. Wilden geen d�pannage doen. Maar de man in het monteurspak is altijd aardiger dan die aan de telefoon. Zeker in Frankrijk. Hij draaide mijn startsleutel eens om. Zit er wel olie in? Nou en of, net een volle tank. Heb je wel diesel getankt? Nou dat zal toch haast wel... het was een zwarte hendel, wist ik zeker. Heb je het bonnetje nog? Ik vind het bonnetje. De brandstofsoort staat er niet op. De man beloert het bonnetje. Hij wijst op een code: Dat is super. Grenoble draait een paar keer rond voor mijn ogen. SUPER???? Ja, zegt de man eenvoudig. En ik mag hier niet aan d�pannage doen. Moet je bij de grote Renault zijn. Maar je vriend is er al vandoor. Triest, woedend en beschaamd dreig ik een putdeksel in het riool te stampen. De man steekt een sigaret aan en gaat achter mijn stuur zitten. Hij laat de startmotor lopen. Ik weet niet meer hoe het ging. Het was zoiets als drie keer lang, drie keer kort en dan weer drie keer lang. De motor begint even pingelig te lopen en stopt weer. Ik begrijp de zin er niet van. Die garage, h�, begint hij, wijzend in de verte.. Ik begin erover of hij een sleepauto kan versieren. Luister naar mij, zegt hij rustig Je moet onder twee bruggen door, en dan bij de derde stoplichten aan de linkerkant. Ik luister, want dat vroeg hij, maar ik zie niet waarom ik dat nu moet weten. Dan hoor ik ineens dat de moter helemaal niet is gestopt. H������l veel gas geven, zegt de man. Dan valt bij mij het kwartje. Zonder te bedanken, althans daar herinner ik mij niets meer van, spring ik erin en loei weg. Een klein rotbrommertje met gescheurde uitlaat, daar lijkt het nog het meest op. Alle stoplichten natuurlijk rood, maar de auto slaat pas twintig meter voor de garage af. En ik heb dan nog wat vaart. Nee, d�pannage deden ze niet, zegt de welgevulde dertiger in het witte overhemd achter de balie, vanmiddag zou het zeker niet meer lukken, misschien vanavond (overwerk suggererende), maar morgen is het zaterdag en zondag is het zondag. Ik wist nog niet helemaal zeker of hij naar een bribe hengelde, maar toen zei hij nog: maar het moet er eigenlijk wel onmiddellijk uit, want tank, filters en leidingen van een diesel kunnen niet tegen benzine. Je auto staat daar weg te rotten. Clandestien door Renault onder de duiven van de d�pannagemaffia laten schieten is kennelijk ook duur. Ik vertelde hem dat ik hier bij hem dwars voor de deur van de garage stond omdat hij daar tot stilstand was gekomen, en dat ik er in woonde, zodat ik daar maar zou blijven tot er tijd was. Als het zo acuut gevaarlijk was zou ik wel eerst zelf met een slangetje te tank uithevelen. Nee dat ging niet meer met een moderne dieseltank, daar zat van alles in....Woonde? Zijn gezicht stond nog op dit-wordt-heel-duur, maar hij werd nieuwsgierig. En toen hij mijn interieurtje had gezien was zowaar het ijs gebroken. Hij duwde zelfs meteen mijn Kangootje mee naar binnen waar hij aan een soort, ja uitfuus werd gezet, een pompje dat even aan mijn akku werd verbonden. Er kwamen twee twintig liter vaten benzine uit. Honderd gulden. Vermengd met diesel dus onverkoopbaar. En een verwoest oliefilter 20 gulden. En werkloon 80 gulden, want ik werd gematst. En een reclame CD'tje mee met originele opnamen van oude krakers want ik was parapentist. Bill Haley, de Mama's en de Papa's. Plus dus nog die sleper: 60 gulden. En zo viel het dus dus allemaal weer mee, en de Grenobliaanse d�pannage die vast wel 500 gulden had willen hebben met truuk en geluk gefopt. Dus eigenlijk 500-160 = 340 gulden verdiend! Plus die CD dus ook nog. Trek daar de 100 gulden superbenzine vanaf en je houdt nog 240 gulden over. Zo zie je maar weer, het geld ligt op straat. Maar er is nog meer overgebleven dan het litteken van de schaamte: Renault zorgt goed voor zijn auto's: in een centraal systeem in Parijs wordt elk garagevoorval van een Renault, waar ook ter wereld, geregistreerd. Zo blijft van iedere auto precies bekend wie hem heeft bezeten, wat er mee gebeurd is en waar. In die computer staat nu voor eeuwig opgetekend: Datum: 2 juni 2000 Autonummer: 1253BHSIDT34581177788ERDSW23656 Eigenaar: hamminga Lambertus, Jan Evertsenstraat 18, Tilburg, Nederland Oorzaak: Verkeerde brandstof Zo moet ik nu verder door het leven.

Alpe d'Huez. Hier zal ik even iets recht zetten. Er wordt wel eens beweerd dat er mensen zijn die er tegen op fietsen. Maar dat kan niet. Dat is Godsonmogelijk. Die weg gaat twee kilometer recht omhoog. Mijn lichtbeladen Kangoo met kersvers oliefilter, en zojuist drastisch vermagerde bestuurder kwam nergens uit de eerste versnelling. En dan mocht ik nog blij zijn dat ik nergens hoefde te stoppen. Want dan was ik zonder mankeren terug naar beneden gekukeld. En niet op de banden. Maar banden-zijkant-dak-zijkant-banden. Men doet wel ernstig zijn best de mythe in stand te houden. Zo staan er bordjes langs de weg, als een kruiswegstatie. Elk bordje begint met een jaartal. En dan de naam van de fietser die de rit dat jaar zogenaamd gewonnen zou hebben. Nou, geloof het maar niet. Het kan helemaal niet. Met geen mogelijkheid. Daar kom je echt niet tegenop. Echt niet. Die zogenaamde winnaars zijn bijna allemaal Nederlanders Joop Zoetemelk Henny Kuipers Peter Winnen Twee maal zelfs die. Steven Rooks Gert Jan Theunissen Nederlanders Dus dan weet je wel zeker dat het gelogen is. Die weten toch niks van bergen. En deze.... Daar kun je helemaal niet tegenop fietsen. Dat gaat niet. Echt niet. Van geen kant. Vergeet het maar. Ik heb het zelf gezien. Het kan niet