.

Interview over Europa met Prof. Dr. Hassan Lieuwe van der Meer-Martinez

Lichtelijk zenuwachtig meld ik mij bij de portier van de bosrijke villa van Prof. Dr. Hassan L. van der Meer-Martinez. Prof. van der Meer-Martinez verwacht mij. Voor een interview. De Nederlander, die vloeiend Frans, Duits, Engels, Spaans, Arabisch, Turks en Mandarijn spreekt ("ja mijn Fries is inmiddels wat roestig, haha") bezet sinds vorig jaar, na posten te Leiden, Princeton, UCLA, en de Universiteiten van Peking en Istanbul geen leerstoel meer. Waarom?
“Een universiteit kan zich nog zo soepel opstellen jegens een hoogleraar die ze graag wil hebben, het blijft je tijd kosten. Al helemaal in Nederland. En omdat ik altijd studeer heb ik nooit tijd gehad om geld uit te geven dus nu heb ik genoeg, en kan ik rustig werken in een omgeving die ik geheel naar mijn eigen idee heb kunnen inrichten. De contacten blijven bestaan, maar ik ben er nu onafhankelijker van, en dat is goed voor de voortgang van mijn studie”.
En u bent terug in Europa …
Hij lacht. “Ja maar daar speelt ook mijn persoonlijke herkomst een rol. Ik heb hier mijn hele familie, de islamitische kant in Utrecht, de Friese kant is weliswaar geleidelijk over de hele wereld verspreid geraakt, maar mijn Spaanse familieleden wonen deels in Nederland en deels vlakbij, in Spanje."
Europa …
“Ja daar wilde u het met mij over hebben. Kijk ik denk dat we over een eeuw zullen zeggen dat dit een lastig moment was voor deze arme streek. Immers, lag Europa reeds nu in een modern land als China, dan zou het, als 25% van het land, natuurlijk niet zelfstandig zijn, zeker geen eigen geld, belastingsysteem, leger en parlement hebben. En dat is ook niet vol te houden, maar de ironie is dat men zich in Europa nu juist afvraagt of het juist niet te gróót is om tot één land te worden geïntegreerd. haha …”
Kan dat dan nog goed komen?
“Ik denk het wel, maar laten we eerst eens de problemen inventariseren. Verloedering van de overheidsfinanciën. Maatschappelijke wanorde, verlamming, corruptie en criminaliteit in alle sectoren door op hol geslagen wet- en regelgeving, waardoor traagheid in economisch technologische transformatie, waardoor aantasting van de concurrentiepositie op de wereldmarkt. Dan is het hier nog gebruik om het volk over de politiek en de economie te laten discussiëren. Dat heeft natuurlijk te maken met het systeem van politieke verkiezingen. Politieke leiders zijn daardoor veel tijd kwijt aan het debat in de massamedia onder het volk, dat niet is opgeleid voor staatszaken zodat het debat met de realiteit van de gevolgde politiek weinig verband houdt. In democratieën heeft de politiek historisch natuurlijk altijd een januskop gehad. Leest u maar eens de stormachtig toegejuichte toespraken van Alcibiades in die Atheense volksraad twee en een half duizend jaar geleden, en vergelijkt u dat maar met wat wij nu weten dat hij in werkelijkheid van plan was. Maar de twee kanten van die januskop zijn de afgelopen decennia in Europa verder in uiterlijk uiteen gaan lopen."
Toch niet alleen in Europa?
“Ook in de Verenigde Staten en andere westerse democratieën. Maar dat is inmiddels een klein stukje van de wereld geworden. Daar kost het onderhoud van de naar het volk gerichte kant van de januskop leiders veel tijd en geld, je bent ook haast wel gedwongen af en toe een paar dingen die je tegen het volk zegt ook werkelijk doen. En dat alles komt de concurrentiepositie niet ten goede. En dan zijn er in Europa nog de in de afgelopen decennia ontstane etnische en religieuze tegenstellingen.”
Dat lijkt niet best.
“Maar richt dan uw aandacht op iets anders: de groei van geldhoeveelheid van Europa kent historisch geen weerga. De politiek van quantitative easing, overgewaaid uit de Verenigde Staten. Dat uit alle macht oppompen van de geldhoeveelheid met zo'n 10% per jaar de afgelopen jaren veroorzaakt geen inflatie, behalve op sommige plekken de financiële wereld, zoals de aandelensector. Toch is al dat nieuwe geld, we hebben het over tientallen triljarden euro in de laatste jaren, in handen van vermogensbezitters die het kennelijk willen hebben. U moet dit zien als een vorm van economisch optimisme en vertrouwen. Dan is er de steeds sneller groeiende schuld van de Europese overheden. Het goede nieuws is dat de vraag naar die waardepapieren blijft, de overheden kunnen er telkens weer een goede prijs voor krijgen. U ziet toch dat de rente niet stijgt? Ook daar heerst dus onmiskenbaar optimisme. Wat daarmee spectaculair groeit zijn de vorderingen op de Europese overheid - overheden moet we nog zeggen - dus het economisch belang in Europa van vermogensnetwerken die de verlamde Europese besluitvorming geleidelijk van achteren vastgrijpen en op discrete maar besliste wijze de neuzen één kant op gaan richten. U kent de berichten dat men in Europa nog slechts kan gissen in wiens handen de Europese staatsschuldbrieven zijn. Het gaat om een waarde waar die geldpomptriljarden van de laatste jaren niets bij zijn. Laat ik nu maar duidelijk zijn: als Chinese kolonie zal voor Europa echt maar één gouvernement ingesteld worden, dat de problemen met ijzeren hand zal aanpakken. Europa zal immers zijn aangekocht omdat men optimistisch is: men meent geld met Europa te kunnen verdienen. En vergeet u niet: dat is wel eens anders geweest: in de achtste eeuw gingen de arabieren, op wat armoedzaaiers na, niet verder dan Spanje, omdat men - terecht - oordeelde dat in Europa naar toenmalige islamitische maatstaven niets te halen was. Ik denk dat de hoop voor Europa daarin gelegen is dat dit in het huidige China anders wordt gezien. In mijn ogen is er een zeer gerede kans dat dit het tij zal kunnen keren. En bedenkt u dan dat alle elkaar thans bekibbelende Europese etnische groeperingen onder Chinees bestuur alle evenzeer buitenstaander zullen zijn. Ieder nakaarten over wie hier het eerst was zal op internet worden uitgefilterd. En in die optimistische visie van de investeerders moet de component zitten, dat kan niet anders, dat in de komende nieuwe verhoudingen de etnisch-religieuze tegenstellingen door collectief buitenstaanderschap zullen bedaren, maar natuurlijk, als er eenmaal weer wordt gewerkt heeft men ook geen tijd meer voor die dingen. Met de uitkeringen en pensioenen is men al op de goede weg, maar ook de lonen zijn in Europa op dit moment natuurlijk niet realistisch, in China heeft een arbeider ook geen camper en een fourwheeldrive. Als, wat men hier in Europa nog steeds ziet, het volk het beroepsverkeer op de weg hindert met privé-voertuigen dan schaadt dat ook concurrentiepositie op de wereldmarkt. Er komen zeker uniforme kledingvoorschriften. Ook ik ben natuurlijk benieuwd hoe die zullen zijn. Maar zeker is dat deze zullen gelden zonder onderscheid van persoon, etnische herkomst of religie. Overigens is er in leidende Chinese kringen een discussie over blond haar. Omdat dit de zichtbaarheid van de arbeider op de werkvloer verbetert is in het westen onderzoek gedaan, waarbij men ontdekte dat meestal met verf of waterstofperoxide is geblondeerd. U moet zich niet verbazen als dat binnenkort in China wordt ingevoerd. Ikzelf heb daar onlangs mijn aandelenportefeuille op aangepast."
Professor, mag ik u hartelijk danken?
“Geen dank, graag gedaan, het was mij een genoegen”